Pole magnetyczne próbuje się wykorzystywać podczas akupunktury. Zasady magnetoterapii są wtedy zupełnie inne niż w medycynie konwencjonalnej. W akupunkturze stosuje się pole magnetyczne stałe w postaci magnesów, które przykleja się na punkty akupunkturowe. Daje to podwójny efekt. Oprócz pola magnetycznego pobudzamy punkt akupunkturowy. Możemy dzięki temu zredukować ból u pacjentów, którzy boją się klasycznych zabiegów akupunktury, a szczególnie nakłuwania igłami, zmniejszyć liczbę zabiegów i przez to skrócić czas terapii i zredukować jej koszty.

W akupunkturze przydatne są dwa rodzaje magnesów: punktowe i powierzchniowe. Wytwarzają one stałe pole magnetyczne. Magnesy punktowe mają zazwyczaj okrągły kształt, a pole magnetyczne oddziałuje tylko na punkt akupunkturowy. Natomiast magnes powierzchniowy obejmuje o wiele większą powierzchnię i stymuluje nie tylko ten punkt, ale także i inne obszary.

Magnesy punktowe są wykorzystywane w kontynuacji leczenia akupunkturą i elektroakupunkturą. Umieszcza się je na plasterkach i przykleja bezpośrednio na ciele pacjenta na punkt akupunkturowy. Magnesy powierzchniowe można używać w tych punktach, ale zazwyczaj nakłada się je w punktach „spustowych”, czyli bolesnych.

Magnesy powierzchniowe przykłada się do ciała najczęściej po to, aby złagodzić bóle, usunąć sztywność mięśni, obrzęki i związaną z tym bolesność. W tych przypadkach można również wykorzystywać magnesy punktowe, ale wyniki uzyskiwane przez magnesy powierzchniowe są wtedy o wiele lepsze. Z kolei magnesy punktowe dają zdecydowanie lepsze rezultaty podczas stymulacji poszczególnych punktów akupunkturowych.

Badania sugerują, że terapia magnetyczna jest szczególnie korzystna w zwalczaniu bólu. Jej efektywność ocenia się na 80%. Poleca się ją w schorzeniach dających objawy bólowe, gdyż może zastąpić inne preparaty przeciwbólowe. Redukuje ból, który ustępuje na dłuższy okres, czego nie obserwujemy przy zastosowaniu innych środków.

Sukces terapii magnetycznej zależy od wielu czynników: od jednostki chorobowej, długości jej trwania, siły pola magnetycznego i od okresu takiej terapii. Im dłuższa terapia i silniejsze pole magnetyczne, tym efekty są lepsze i szybsze.

Od urodzenia mamy do czynienia z ziemskim polem magnetycznym. Pole to ma natężenie od 0,1 miliTesli do 1 miliTesli (miliTesla jest jednostką pomiaru pola magnetycznego). Pole magnetyczne można mierzyć w Gaussach (10000 Gaussów to 1 Tesla). W medycynie stosuje się pole magnetyczne o zakresie terapeutycznym mniej więcej od 0,1 do 1-2 Tesli, częstotliwość od 1 do 150-200 Hertzów. Do wytwarzania stałego pola magnetycznego wykorzystuje się specjalne magnesy o sile 400-500-800 Gaussów, później 6000-9000-10000 Gaussów.

Urządzenia domowe, takie jak pralka, lodówka, komputer, elektryczny pociąg, linie wysokiego napięcia, kable elektryczne również wytwarzają pole magnetyczne. Każde z nich indukuje także pole elektryczne.

Osoby pracujące przy magnetycznym rezonansie jądrowym są narażone na pole magnetyczne wielkości 150 000 miliTesli. Jednak nie stwierdzono niekorzystnego wpływu ani na tych pracowników, ani na osoby pracujące w przetwórniach aluminium, jak też na ludzi obsługujących cyklotrony czy akceleratory liniowe. Podczas badań zwracano szczególną uwagę na zmiany nowotworowe.

Istnieją natomiast doniesienia mówiące o tym, że brak lub osłabienie naturalnego pola magnetycznego w mieszkaniach może szkodliwie wpływać na człowieka. Problem ten został nawet zbadany przez NASA, gdyż kosmonauci i pracownicy stacji orbitalnych przebywają podczas lotu poza ziemskim polem magnetycznym. Dlatego też w ubraniach i skafandrach astronautów amerykańskich zaszywa się magnesy w celu zapewnienia stymulacji polem magnetycznym.

Podczas pomiarów ziemskiego pola magnetycznego zaobserwowano, iż 100-200 lat temu miało ono o wiele większe natężenie niż obecnie. Z tego powodu naukowcy zastanawiają się, czy przypadkiem niektóre problemy cywilizacyjne nie wynikają z obniżenia naturalnego pola magnetycznego.

Sugeruje się nawet, że osoby przebywające przez długi okres w zamkniętych pomieszczeniach i pozbawione działania naturalnego pola magnetycznego mogą z tego powodu mieć problemy z koncentracją, zasypianiem, odpoczynkiem i relaksem.

Już Hipokrates twiedził, że największe działanie lecznicze ma tzw. siła magnetyczna. Początki magnetoterapii sięgają czasów egipskich (wcześniej niż akupunktura). Kleopatra używała magnesów, aby przedłużyć swoją młodość. W Chinach ze skał wydobywano substancję magnetyczną zwaną kamieniem zdrowotnym. W Grecji wyrabiano z rudy magnesy, które określano kamieniem życia.

Następne wzmianki na ten temat pojawiły się w czasach średniowiecza i odrodzenia. Paracelsus bardzo często używał magnesów do leczenia niektórych schorzeń. Przypisywał tym magnesom dobroczynny wpływ na psychikę i twierdził, że łagodzą trudności z zasypianiem. Mesmer wykorzystywał pole magnetyczne do różnych terapii. Czy była ona skuteczna, nie wiadomo. Uczeni odnosili się do niej bardzo sceptycznie, ale przez pacjentów była przyjmowana entuzjastycznie.