Przegląd programów oczyszczania

Programów oczyszczających jest wiele i ciężko jest wybrać spośród nich ten właściwy. A efekt chcielibyśmy otrzymać jak najszybciej Dlatego umieściliśmy w tym miejscu zestawienie głównych cech czterech najbardziej chyba znanych w Polsce programów oczyszczania: Michała Tombaka, Huldy Clark, Gienadija Małachowa i nowości na polskim rynku – Nadieżdy Siemionowej. Wiele ich elementów jest wspólnych, niektóre są oryginalne. Co wpływa na to, że jeden zyskuje większą, a drugi mniejszą popularność? Mamy nadzieję, że to krótkie zestawienie będzie pomocne w dokonaniu wyboru.

Niezależnie od tego, czy wierzysz w pasożytniczą przyczynę chorób czy nie, warto się przynajmniej zastanowić nad taką możliwością. Jeśli natomiast darzysz zaufaniem medycynę naturalną zapewne dostrzeżesz, że jedynie fitoterapeuci, którzy oczyszczają organizm od pasożytów uzyskują pozytywne i trwałe rezultaty leczenia chorób. Coraz więcej informacji o negatywnym wpływie i powszechności występowania pasożytów dociera do ludzi na całym świecie.

Pod tym linkiem znajdziesz film dokumentalny: Pasożyty wewnątrz nas

Zapraszamy również do zapoznania się z artykułem: Czy pasożyty moga być przyczyną chorób?

Poniższe zestawienie jest cały czas aktualizowane i poszerzane.

Porównanie najbardziej znanych programów oczyszczania organizmu:

Nr	Cechy programu	Clark	Siemionowa	Tombak	Słonecki	Małachow
1.	Opisanie całego programu krok po kroku
2.	Uwzględnienie w systemie oczyszczania konieczności pozbycia się pasożytów
3.	Sposoby na walkę z różnymi grzybami i drożdżakami Candida
4.	Diagnostyka (wykrywanie obecności pasożytów w ciele za pomocą urządzeń elektronicznych) i kontrolowania tego procesu.
5.	Wykorzystanie elektronicznych sposobów niszczenia pasożytów (np: zapper, biorezonans)
6.	Wykorzystanie nalewki z orzecha czarnego lub włoskiego
7.	Zwrócenie uwagi na wagę dbania o zęby, omówienie wad plomb amalgamatowyc i metalowych, z których wytrącają się metale ciężkie i które zakłócają energetykę organizmu
8.	Umieszczenie w książkach tabeli z zestawem roślin przeciwpasożytniczych
9.	Uwzględnienie negatywnego wpływu spożywania białka zwierzęcego podczas dehelmintyzacji
10.	Zakaz picia płynów w czasie trwania dehelmintyzacji
11.	Picie podczas oczyszczania dużych ilości soków owocowych
12.	Oczyszczanie jelit przy użyciu lewatyw
13.	Zwrócenie uwagi na stan kręgosłupa – gimnastyka
14.	Uwzględnienie żywienia rozdzielnego/makrobiotyki
15.	Ściśle określony program żywieniowy
16.	Oczyszczanie dróg oddechowych – gimnastyka oddechowa
17.	Uwzględnienie kluczowej roli krzemu w zachowywaniu zdrowia
18.	Wsparcie – istnienie Szkoły, placówki, która w założeniu ma uczyć ludzi opracowanych technik
19.	Stałe uaktualnianie, poszerzanie programu, prowadzenie badań
20.	Używanie wyłącznie preparatów naturalnych
21.	Zalecenie wprowadzenia głodówek
22.	Przystępne opisanie, brak chaotyczności w opisach
23.	Dostępność leków
24.	Zakaz spożywania nabiału
25.	Informacja o wpływie polutantów (substancji toksycznych, zanieczyszczeń) na „przyciąganie” pasożytów bądź umiejscawianie się ich w konkretnych narządach
26.	Oczyszczanie jelita cienkiego

Legenda:

	Występuje
	Czynnik występuje, ale jest zaczerpnięty z innych źródeł
	Nie występuje
	Czynnik kontrowersyjny

Jeśli ktoś z Państwa chciałby zamieścić niniejsze zastawienie na własnej stronie, prosimy o podanie źródła (ww.igya.pl)

A teraz komentarze.

Ad. 1. Opisanie całego programu krok po kroku.

To wielka pomoc dla człowieka zajętego swoimi codziennymi sprawami i cierpiącego na ciągły brak czasu.

Przystępne, wyczerpujące opisanie wszystkich zagadnień, zwrócenie uwagi na rzeczy najważniejsze, na kolejność i celowość wykonywania poszczególnych czynności to niezmiernie istotna sprawa. Osoba, która rozumie, co i dlaczego robi, wszystkie czynności wykonuje chętnie. Dopiero wtedy będzie gotowa iść na kompromis np. odnośnie swoich wieloletnich nawyków

Z zadania tego chyba najlepiej wywiązuje się Nadieżda Siemionowa, ponieważ swój program oczyszczania umieściła w czytelnych tabelkach. Najwięcej znajduje się ich w rozdziale „14 dni dzień po dniu”. Dzięki temu można łatwo znaleźć każdy etap kuracji. Zaletą jest również umieszczenie w ramkach wszystkich najistotniejszych elementów programu (np. recept na pozbycie się owsików, przepisów na przeciwpasożytniczy zbiteń i, nieodzowne do odrobaczania małych dzieci, mleczko z pestek dyni itd.).
To, co opisuje czynności wykonywane podczas odrobaczania, znajduje się w tabelach i ramkach. Popierająca praktykę teoria to już gładki tekst książki.

Ad.2. Uwzględnienie w systemie oczyszczania konieczności pozbycia się pasożytów.

Nie wszyscy autorzy w swoich programach leczniczych uwzględniają konieczność pozbycia się pasożytów. Podkreślają to jedynie Hulda Clark, Gienadij Małachow i Nadieżda Siemionowa. Tylko po ich usunięciu można obserwować pozytywne efekty leczenia. Jest to zatem fundamentalna sprawa.

Hulda Clark uważana jest za pioniera w tej dziedzinie, mimo że sposobem formułowania wniosków stworzyła sobie wrogów w świecie oficjalnej medycyny w Stanach Zjednoczonych. Dzięki niej medycyna niekonwencjonalna posunęła sie do przodu. Małachow zaczął uwzględniać rolę pasożytów dopiero po przeczytaniu książek Huldy Clark.

Ad. 3. Sposoby na walkę z różnymi grzybami i drożdżakami Candida.

Warto przypomnieć, że grzyby również zalicza się do pasożytów.
Ostatnio o grzybicach (np. o drożdżycach typu Candida albicans) jest coraz głośniej. Wyleczyć się z nich można wyłącznie po uprzednim pozbyciu się robaków. Konieczna jest zmiana żywienia i zastosowanie preparatów przeciwgrzybicznych.

Ad. 4. Diagnostyka (wykrywanie obecności pasożytów w ciele za pomocą urządzeń elektronicznych) i śledzenie skuteczności terapii na bieżąco.

Aby wiedzieć, z czym walczyć, wypadałoby to zbadać. Powstało wiele schematów leczniczych, lecz jak do tej pory nie było możliwe obiektywne zbadanie ich rezultatów. Ludzie się leczyli, ale nie zawsze wiedzieli, czy przynosi to efekt. A poleganie wyłącznie na odczuciach często bywa złudne. Wielu autorów nie miało możliwości stosowania nowoczesnej diagnostyki. Pomocą może służyć nowoczesna diagnostyka elektroniczna.
Do diagnostyki zarażeń pasożytami Clark używa opracowanego przez siebie urządzenia, tzw. synchrometru.
Siemionowa używa Vega-testu. Obydwie metody są oparte na diagnostyce Volla. Jak na razie niektóre wersje urządzeń do elektronicznego testowania organizmu zostały zalegalizowane w Rosji i w Niemczech. Niektóre są nawet używane przez lekarzy medycyny konwencjonalnej (jako medyczne urządzenia diagnostyczne). Urządzenia te potrafią określać ilościowe zarażenie tkanek organizmu glistami i innymi dużymi pasożytami oraz grzybami czy pierwotniakami itp., co pozwala na bieżąco śledzić skuteczność programu. Dzięki temu każdy lek może być przyjmowany w sposób celowy. Siemionowa wykonuje testy przed kuracją i po niej (jako potwierdzenie pozytywnego jej wyniku).

Ad.5. Wykorzystanie elektronicznych sposobów niszczenia pasożytów np: zapper, biorezonans

Zapper to – zgodnie z opisem Huldy Clark – proste urządzenie elektroniczne, które generuje prąd stały o częstotliwościach potrafiących zabijać wybrane pasożyty (jeśli nie znajdują się w takich narządach jak np. wnętrze gałki ocznej czy prześwit jelita). Opinie co do możliwości i skuteczności jego działania są różne. Choć większa część przedstawicieli parazytologii drwi z samej idei, firm produkujących różne wersje zapperów przybywa jak grzybów po deszczu. Niektóre opisy urządzeń brzmią poważnie, inne są przesycone pseudonaukowym bełkotem i zapewnieniami, że taki rodzaj kuracji „uleczy wszystko”. Jednak mimo wielkiego szumu robionego wokół tematu nikt nie udowodnił, że idea nie działa. A o tym, że działa, pisze z wielkim entuzjazmem Hulda Clark i wiele osób, które go wykorzystują. Również wspominane urządzenia diagnostyczne wykazują brak części pasożytów po sesji zappingu. Należałoby udowodnić to oficjalnie, zabijając prądem jakiegoś wyodrębnionego pasożyta na laboratoryjnym stole. To chyba niezła idea (Hulda Clark pisze, że robiła takie doświadczenia, ale być może ze względu na ilość naciągaczy, która żyje z tego tematu i na to, że przedstawia swoje wnioski w bardzo stanowczy i bezpośredni sposób, spotyka się ze znacznym sprzeciwem środowisk medycznych).

Sama Clark pisze o zapperze, że oprócz zabicia szkodliwych patogenów zabija również bardzo potrzebne organizmowi bakterie symbiotyczne (nie rozróżnia tych „dobrych” od „złych”). Zwraca jednak uwagę, że (jak już było wspomniane wcześniej) prąd zappera nie dociera w dużym stopniu do wnętrza jelit. Tym samym może unicestwić tylko te, które przekroczą barierę jelita. A takie bakterie symbiotyczne, które to zrobią – według znanych faktów – przestają być symbiotyczne (ich zabicie, zgodnie z tym, co pisze Hulda Clark, nie wyrządza zatem szkody organizmowi, bo nie powinny występować w innych niż jelito tkankach ciała). Niemniej jednak w pewnym stopniu zapper zabija symbiotyczną florę.

Nadieżda Siemionowa postawiła na naturalne odrobaczanie przy użyciu silnych ziół przeciwpasożytniczych. Programów biorezonansu w urządzeniu testującym, które posiada (ich zasadę działania można w pewnym sensie porównać do zappera) używa tylko w ostatecznych wypadkach. W książce „Szkoła Zdrowia...” opisuje przypadek dziewczynki, w której wątrobie znajdował się bąblowiec i, po kuracji mocnymi ziołami, „dobiła” i usunęła go ostatecznie biorezonansem (sprzęt diagnostyczny przestał go wykrywać dopiero po wszystkich tych zabiegach, dziewczynka, zgodnie z opisem, przestała też odczuwać ukłucia w prawym boku). Ale to poszczególne przypadki. Podczas jej kuracji jest zabijana tylko flora niesymbiotyczna.

Ad. 6. Wykorzystanie nalewki z orzecha czarnego lub włoskiego.

Jak wykazało doświadczenie jest to jeden z najbardziej skutecznych środków. Jego zastosowanie jest podstawą wielu programów. Przepis na nalewkę (i różne jej modyfikacje) zawierają zarówno książki Huldy Clark (orzech czarny), jak i książka Nadieżdy Siemionowej „Szkoła Zdrowia...” (orzech włoski). Podaje go również Gienadij Małachow w książce „Życie bez pasozytów”.

Ad. 7. Zwrócenie uwagi na wagę dbania o zęby, omówienie wad plomb amalgamatowych i metalowych, z których wytrącają się metale ciężkie i które zakłócają energetykę.

O tym jak dbać o zęby pisze głównie Hulda Clark. Choć może to budzić wielkie zdziwienie, jest ona absolutnie przeciwna leczeniu kanałowemu zębów. Zęby takie radzi wyłącznie usuwać w całości. Plomby amalgamatowe radzi wymieniać na kompozytowe (z żywic epoksydowych i innych z wypełniaczami mineralnymi). Pozostali autorzy nie zwracają na to uwagi.

Ad. 8. Umieszczenie w książkach tabeli z zestawem roślin przeciwpasożytniczych.

Na końcu książki „Szkoła Zdrowia” znajduje się obszerna, wielostronicowa tabelka zawierająca spis wybranych roślin przeciwpasożytniczych z różnych części świata. W książce Małachowa "Życie bez pasożytów" równiez znajduje się krótki spis podstawowycxh ziół przeciwpasożytniczych.

Ad. 9. Uwzględnienie negatywnego wpływu spożywania białka zwierzęcego podczas dehelmintyzacji.

W wyniku wieloletnich badań i testów (praktyka fitoterapeutów) stało się jasne, że podczas dehelmintyzacji konieczne jest ograniczenie spożywania białka zwierzęcego, by nie przeciążać narządów, które i tak mają dosyć pracy z przetrawieniem białka z zabitych pasożytów. Co więcej, spożywanie białka dodatkowo odżywia pasożyty w tym szczególnym okresie, a przecież celem jest ich możliwie szybkie zabicie i wydalenie.

Ad. 10. Zakaz picia płynów w czasie trwania dehelmintyzacji.

Siemionowa kategorycznie zabrania picia płynów podczas kluczowego dnia swojej terapii, ponieważ odżywia to ginące robaki. Nie uwzględnia tego żaden inny autor. Biorąc pod uwage jej wieloletnie doświadczenie w pracy z ludźmi potwierdzone diagnostyką jest to niewątpliwie istotny szczegół.

Ad. 11. Picie podczas oczyszczania dużych ilości soków owocowych.

Jest to kwestia kontrowersyjna, ponieważ jednym soki służą bardzo dobrze, a innym nie. Można więc wyjść z założenia, że każdy zna swój organizm najlepiej. Poza tym bardzo ciężko znaleźć obecnie warzywa i owoce uprawiane bez stosowania nawozów, a tylko o sokach z takich produktów rolnych można bez wahania powiedzieć, że robione z nich soki mają działanie lecznicze.

Oczyszczaniu organizmu przez picie dużych ilości soków owocowych i warzywnych najwięcej uwagi poświęca Michał Tombak (wspomina o tym również Gienadij Małachow). Soków używa także Max Gerson .

Siemionowa jest raczej zwolenniczką zrównoważonego odżywiania. Proponuje szereg potraw diety wegetariańskiej. Poleca również dużo potraw z kasz, które mają za zadanie wspomóc proces oczyszczania jelit. Wiele uwagi poświęca piciu wody krzemowej.

Ad.12. Oczyszczanie jelit przy użyciu lewatyw

Wszyscy naturopaci i różnorodni uzdrowiciele, którzy odnotowują trwałe i skuteczne efekty lecznicze, nakazują oczyszczanie jelita grubego lewatywami (lub hydrokolonoterapią). Bardzo dużo osób nosi w jelitach kamienie kałowe przerośnięte grzybnią i przytwierdzone w ten sposób do ścianek jelita. Nadieżda Siemionowa w książce „Szkoła Zdrowia...” w przystępny sposób wyjaśnia to, czego o lewatywach nie piszą inni autorzy. Pisze dokładnie, jaki jest ich cel. Opisuje również całą technikę i niezbędne przybory, by czytelnik nie popełniał błędów przy jej wykonywaniu. To samo opisuje reszta autorów oprócz Clark. Mimo to większość ludzi postrzega lewatywy jako czynność uciążliwą bądź budzącą obrzydzenie.

Ad. 13. Zwrócenie uwagi na stan kręgosłupa – gimnastyka.

O zdrowiu kręgosłupa i jego wpływie na pracę pozostałych narządów najwięcej piszą Tombak i Siemionowa.

Najbardziej kompleksowe podejście do tematu zawiera książka Siemionowej. Nie poprzestaje ona na wymienieniu negatywnych skutków braku dbałości o kręgosłup. Książka zawiera zestaw pasywnej gimnastyki na kręgosłup. Te proste ćwiczenia opracowane przez sławnego, ale prawie nieznanego w Polsce Paula Bregga pozwolą wzmocnić gorset mięśniowy kręgosłupa, co po pewnym czasie umiejscowi kręgi we właściwych pozycjach.
Podobnemu celowi służą przedstawione w książce wybrane asany z hatha jogi.
Opisy wszystkich ćwiczeń (i Paula Bregga, i hatha jogi) opatrzone są ilustracjami, które dokładnie pokazują, jakie pozycje powinien przybierać ćwiczący.

Ad. 14. Uwzględnienie żywienia rozdzielnego/makrobiotyki.

Powstalo wiele diet, lecz praktycznie żadna z nich nie była oparta na założeniu powszechnego istnienia pasożytów u ludzi.

Praktycznie wszystkie diety/sposoby odżywiania na krótką metę mają dobry skutek – wliczając w to nawet kontrowersyjna dietę Kwaśniewkiego (tłusta dieta). Dobroczynne działanie krótkoczasowe u większosci osób stosujących różne sposoby żywienia można wytłumaczyć w dość prosty sposób.
Pasożyty żywią się składnikami odżywczymi, jak minerały i witaminy. Jeśli żywimy się tym samym pożywieniem przez dłuższy czas siłą rzeczy pewnych skladników zaczyna nam brakować. W pożywieniu, jakie spożywamy, pewne składniki moga nie występować lub występować w niewystarczającej ilości do funkcjonowania organizmu. Część z nich jest również pochłaniana przez pasożyty. Zwróćmy uwagę, że pasożyty posilają się jako pierwsze, a organizmowi zostawiają „ochłapy". Zmieniając sposób żywienia zaczynamy dostarczać organizmowi więcej składników, których mu brakowalo lub które występowały w zbyt małej ilości. Stąd na pewien czas uzyskujemy efekt w postaci lepszego samopoczucia. Oczywiście nawet po takiej zmianie sposobu odżywiania u większości osób posiadających pasożyty następuje powrót dolegliwości, które pozornie minęły.
Wpływ diet i sposobów żywienia powinno się oceniać dopiero po usunięciu pasożytów z organizmu (ponieważ mają one wpływ na przemianę tłuszczową itp). Prawdopodobnie żadna dieta / sposób żywienia nie był badany pod takim kątem. W wyniku tego wyciągnięto wiele błędnych wniosków. Na stan obecny najlepiej sprawdza się żywienie rozdzielne / makrobiotyka.

Ad. 15. Ściśle określony program żywieniowy.

O żywieniu rozdzielnym piszą prawie wszyscy wymienieni naturopaci – oprócz Huldy Clark. Nadieżda Siemionowa posuwa się w tej materii najdalej – końcówka książki „Szkoła Zdrowia” na dobrą sprawę przypomina książkę kucharską. Każda gospodyni znajdzie tam przepisy kulinarne na zdrowe potrawy kuchni żywienia rozdzielnego, szczegółowe opisy, jak przyrządzać kasze, by były smaczne dla domowników itp. Szczegółowo wyjaśnia (robi to również Tombak i Małachow), jakie są plusy takiego odżywiania i dlaczego jest to konieczność, jeśli pragniemy zachować zdrowie (głównie dlatego, że przy takim odżywianiu w jelitach nie tworzą się zwały gnijącego, nieprzetrawionego pożywienia).

Ad. 16. Oczyszczanie dróg oddechowych – gimnastyka oddechowa.

Z wymienionych autorów wyłącznie Nadieżda Siemionowa proponuje oczyszczenie płuc przy wykorzystaniu oddechowej gimnastyki oczyszczającej A.N. Strielnikowej. Ma to wielki sens, ponieważ w przypadku dużego zagliżdżenia organizmu mnóstwo larw glist (z uwagi na ich cykl życiowy) przebywa właśnie w płucach, powodując alergię i astmę. Po zabiciu ich silnymi ziołami należy pozbyć się martwych ciał pasożytów, by nie wywołać nadmiernej intoksykacji organizmu i objawów zatrucia bądź alergii. Ciekawostką może być fakt, że z pomocą tej metody można usuwać/uprzedzać ataki astmy, przez co zbędne staje się przyjmowanie wielu środków chemicznych.

Ad. 17. Uwzględnienie kluczowej roli krzemu w zachowywaniu zdrowia.

Nadieżda Siemionowa stwierdza, że większość dietetyków i firmy sprzedające BADY (biologicznie aktywne dodatki do żywności) ciągle lansują hasła mówiące o uzupełnianiu w organizmie ilości wapnia, a prawie nikt nie wspomina o krzemie. Jeśli w organizmie brakuje krzemu, nie wchłania się wapń. Tłumaczy to, dlaczego preparaty wapniowe nie leczą np. osteoporozy. Roli krzemu Nadieżda Siemionowa poświęca w swojej książce cały rozdział.
Oprócz teorii przedstawia przepis na to, co zrobić, by zawsze mieć w swoim domu świeżą wodę krzemionkową, która, zgodnie z jej spostrzeżeniami, jest roztworem koloidalnym mającym zdolność wyprowadzania z organizmu drobnych bakterii chorobotwórczych. Niektóre jej właściwości porównuje nawet do koloidalnego srebra. Pisze, że bez krzemu organizm nie jest w stanie przyswoić wapnia. Siemionowa przedstawia pasożyty jako „pożeracze” krzemu.

Ad. 18. Wsparcie – istnienie Szkoły, placówki, która w założeniu ma uczyć ludzi opracowanych technik.

Tylko niektórzy autorowie programów oferują przejście oczyszczania pod ich okiem. Odpowiedzi na pytania można również otrzymać na ich stronach internetowych. Pomoc taką oferują Małachow (płatna pomoc na forum) i Siemionowa (bezpłatna na forum, odpowiedzi udzielają konsultanci). Jednak odpowiedzi na większość pytań można znaleźć w książkach autorów.

Ad. 19. Stałe uaktualnianie i poszerzanie programu, prowadzenie badań.

Badanie nowych specyfików przeciwpasożytniczych i tematu oficjalnie prowadzą Clark (Małachow uważa ją za największy autorytet w tej dziedzinie) i Siemionowa (Małachow wielokrotnie cytuje jej wypowiedzi i przedstawia fragmenty kuracji stosowanej w Szkole Zdrowia „Nadieżda” w książce „Życie bez pasożytów”).

Ad. 20. Używanie wyłącznie leków naturalnych.

Pierwotnie Siemionowa używała do usuwania pasożytów tradycyjnych leków chemicznych. Obecnie używa jedynie leków naturalnych, gdyż nie uszkadza to wątroby i organizm lepiej sobie z nimi radzi. Oprócz braku objawów ubocznych (niektóre specyfiki są jedynie wyjątkowo gorzkie, ale ilości stosowane przez Siemionową nie spowodują żadnych problemów zdrowotnych) sposoby te nie zabijają flory symbiotycznej jelit. Ma to swoje uzasadnienie – Siemionowa wiele pisze o dysbakteriozie – zmianie naturalnego składu mikroorganizmów zasiedlających nasz przewód pokarmowy na zestaw zupełnie tam nie pasujący – jako chorobie odlekowej (szczególnie chodzi tu o używanie antybiotyków). Clark używa często witamin i minerałów lecz w postaci syntetycznej.

Ad. 21. Zalecenie wprowadzenia głodówek.

Jest to sprawa kontrowersyjna, Wiele źródeł wskazuje, że nie w każdym przypadku można głodować. Zależy to od wielu czynników. Jest jednak mnóstwo relacji, które wskazują, że stosowanie głodówek może przyśpieszać proces leczniczy (a nawet samo w sobie prowadzi do uzdrowienia).

O głódówkach (raz na 2 tygodnie po 2 dni lub raz na 3-4 miesiące do 14 dni) wspomina Małachow. Siemionowa jest im przeciwna, ponieważ jej zdaniem bardzo osłabiają organizm. Poza tym przesuwająca się treść pokarmowa pomaga w wydaleniu zanieczyszczeń.

Ad. 22. Przystępne opisanie i brak chaotyczności w opisach.

Hulda Clark, na równi z Nadieżdą Siemionową, w przystępny sposób opisała swój program. Obie kuracje można łatwo przeprowadzić. Wszystko jest przystępnie wyjaśnione, wymienione są wszystkie potrzebne składniki. Człowiek nie musi się obawiać, jeśli w wyniku oczyszczania coś go zacznie boleć. Autorki wyjaśniają, że to jest naturalny proces oczyszczania i zdrowienia.

Ad. 23. Dostępność leków

Najtrudniej dostępne są specyfiki opisywane przez Huldę Clark. Kuracja Nadieżdy Siemionowej jest najtańsza. Większość preparatów przez nią opisywanych można kupić w Polsce. Część można zrobić samemu (np. jabłkowy ocet winny). Jest to kuracja najbardziej przystosowana do polskich realiów. Pozostali autorowie nie mają wystarczająco sprecyzowanego programu, by dało się to dokładnie określić.

Ad. 24. Zakaz spożywania nabiału

Zakaz ten formułuje Nadieżda Siemionowa. Motywuje go wysoką zawartością strontu w mleku. Małachow z kolei poleca używanie kefirów i kwaśnego mleka do odbudowy naturalnej flory bakteryjnej jelit. Clark poleca nabiał lecz tylko po przegotowaniu.

Ad. 24. Informacja o wpływie polutantów i solwentów (rozpuszczalników)..

Pisze o tym jedynie Hulda Clark. Jej zdaniem obecność zanieczyszczeń w ciele (szczególnie często wymienia propanol, alkohol obecny dzisiaj w wielu produktach przemysłowych) sprawia, że pasożyty napotykają „przyjazne” dla siebie warunki. Zaczynają się przez to intensywnie rozmnażać. Clark sugeruje, że niektóre pasożyty pod wpływem takich substancji obiera niewłaściwe sobie miejsce bytowania w organizmie człowieka. Do takich zmian naturalnych cyklów rozwojowych doprowadza również wg niej wcześniejsze zniszczenie otoczek jajeczek pasożytów pod wpływem działania rozpuszczalników. O zjawiskach takich wspomina również Małachow.

Podsumowanie

Najbardziej rozbudowany i uporządkowany program z wszystkich wymienionych wydaje się mieć Nadieżda Siemionowa. Niewielka część programu najwidoczniej została zapożyczona od Huldy Clark. Jednakże Nadieżda Siemionowa wymienia mnóstwo autorskich sposobów, z którymi niewątpliwie warto się zapoznać. Oczywiście wiele elementów jest dla tych programów oczyszczania wspólnych (np. używanie wrotyczy, piołunu, goździków). W każdym razie Siemionowa nie rzuca jedynie hasłami (np. na robaki pomaga to i to, dobre może być też to, warto spróbować tego itd.), lecz prowadzi czytelnika krok po kroku przez zestaw sprawdzonych przez nią substancji, których sama z powodzeniem używa pracując z ludźmi. Całość przedstawia w czytelnych tabelach, z rozbiciem na poszczególne dni dehelmintyzacji. Pokazuje, jak oczyścić jelito grube (i dlaczego to zrobić). Oferuje konkretną dietę, łącznie z przepisami kulinarnymi.

Pamiętajmy też, że Clark była swego rodzaju pionierką w rozwoju medycyny naturalnej. Na podstawie jej badań i opracowań powstaje obecnie wiele programów. Dzięki jej wpływowi wiele prac badawczych posunęło do przodu (np. rozwój skomputeryzowanych urządzeń diagnostycznych).
Po zaznajomieniu się z wszystkimi programami można śmiało powiedzieć, że na stan obecny Siemionowa rozwinęła swój program o wiele bardziej od „konkurencji”. Dopracowala go niemal do perfekcji. Stała się dzisiaj znanym autorytetem. W podobnym zestawieniu 5-10 lat temu na pierwszym miejscu była by Clark.

Oczywiście istnieje o wiele większa liczba różnych programów oczyszczania. Jednakże większość pozostałych autorów nie uwzględnia w swoich programach wielu czynników, z którymi trzeba się liczyć, biorąc pod uwagę ówczesny stan wiedzy związanej z medycyną naturalną nie tylko w Polsce, lecz również na całym świecie.
Z tego powodu w zestawieniu zawarliśmy najbardziej znanych w Polsce autorów, którzy wnieśli największy wkład w zdrowie ludzi. Planujemy jednak poszerzać i aktualizować to zestawienie.

Jeśli masz jakieś uwagi lub chcesz się podzielić własnymi spostrzeżeniami, zapraszamy do dyskusji na forum.