Przestroga dla odchudzających się
Wiele osób dbających o zdrowie i chcących unikać złogów tłuszczu w naczyniach krwionośnych, a co za tym idzie chorób serca, postanawia zrzucić zbędne kilogramy wykluczając z diety cukier rafinowany (i słusznie) zastępując go sztucznym słodzikiem – aspartamem (niesłusznie). Okazuje się, że sztuczne słodziki do których należy aspartam i sacharyna wprowadzają organizm w błąd wysyłając do mózgu fałszywe informacje. Są słodkie, a jednocześnie nie dostarczają nam energii w postaci kalorii.
Szczury karmione na przemian słodzikiem i glukozą tracą orientację, czy spożywają cukier dostarczający energii, czy słodzik. Słodki smak jest postrzegany przez mózg jako źródło dużej dawki energii. Oszukiwany przez pozbawiony tej energii słodzik, mózg przestaje utożsamiać słodkości z energią i wciąż domaga się dużych dawek energii niezależnie od tego czy już ją otrzymał wraz z prawdziwą glukozą. Szczury poddane eksperymentowi ciągle przybierały na wadze, ponieważ ich metabolizm nie nadążał z przyswajaniem kalorii. Podobnie człowiek, który zastępuje wszystkie słodkości sztucznym słodzikiem przyczynia się do tego, że mózg przestaje czuć się zaspokojony po otrzymaniu dawki glukozy wywołując ciągłe uczucie głodu. Takie odchudzanie więc paradoksalnie przyczynia się do większego apetytu i spożywania większej ilości wysokoenergetycznych pokarmów.
Dodatkowo miłośnicy aspartamu narażają się na szereg poważnych dolegliwości. Przypomnijmy sobie, krótką historię aspartamu.
Aspartam (E951) został odkryty przez przypadek w 1965 roku przez Jamesa M. Schlattera podczas prac nad środkiem pomagającym poradzić sobie z problemem czyraków. W procesie krystalizacji aspartamu dostał się on na palce Jamesa M. Schlattera. Kiedy polizał palec, odkrył że substancja jest bardzo słodka. Dziewięć lat później firma Searle zwróciła się do Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) z wnioskiem o dopuszczenie aspartamu do obrotu jako środka spożywczego. Badania nad aspartamem prowadził dyrektor Laboratorium Uniwersytetu Wisconsin dr Harry Waisman. Spośród siedmiu małp, którym podawano aspartam jedna zmarła, a pięć zachorowała na silną epilepsję. Ponieważ dr Waisman nagle w 1971 roku zmarł, jego badań nie uwzględniono we wniosku do FDA. Neurolog John W. Olney ustalił, że mózgi myszy spożywających aspartam ulegały znacznym uszkodzeniom. Te badania również nie zostały uwzględnione we wniosku. W 1971 roku pracownica laboratorium firmy Searle (producenta aspartamu) Ann Reynolds stwierdziła u aspartamu działanie uszkadzające układ nerwowy. Również to badanie nie zostało uwzględnione w piśmie do FDA. W 1981 roku FDA uznała aspartam za nieszkodliwy i bezpieczny dla zdrowia. Był to pierwszy rok prezydentury Ronalda Reagana, którego współpracownikiem był Donald Rumsfeld, prezes zarządu firmy Searle. Wkrótce kierownictwo FDA zmieniło się i wydało oświadczenie, że aspartam jest nieszkodliwy. Neurolodzy powiązali jednak znaczny wzrost zachorowań na złośliwe nowotwory mózgu w USA w latach 1975-1992 z wprowadzeniem na rynek aspartamu (zresztą w 1985 roku firmę Searle przejął gigantyczny koncern Monsanto nadając jej nową nazwę NutraSweet. Na temat firmy Monsanto w kontekście nieuczciwych praktyk związanych z żywnością GMO pisaliśmy już wielokrotnie).
W 2005 roku niezależna włoska fundacja Ramazzini przeprowadziła badania, które ujawniły ogromny wzrost przypadków zachorowań na raka u szczurów spożywających aspartam. Niemniej nadal stosowany jest on jako słodzik i występuje w ponad 6000 produktów żywnościowych na naszym rynku. Warto zastanowić się i uważnie przeczytać etykietkę przed decyzją o uznaniu jakiegoś produktu light za zdrowy i odchudzający.
Spośród substancji słodzących, osobom chcącym zrzucić pare kilo polecamy roślinę o nazwie stewia. Jest nieszkodliwa i całkowicie naturalna, a poza tym, że bez zbednych kalorii nadaje potrawom słodki smak, ma silne właściwości przeciwpasożytnicze.
