Carcinostatica (oncostatica)
Preparaty roślinne, grzybowe i zwierzęce
o działaniu przeciwnowotworowym (antitumoral)
Rośliny o działaniu przeciwłuszczycowym (antipsoriatica)
Wprowadzenie teoretyczne
Mechanizm działania przeciwnowotworowego substancji pochodzenia naturalnego
Substancje pochodzenia grzybowego, roślinnego lub zwierzęcego hamują proliferację, czyli podziały komórek rakowych kilkoma mechanizmami:
1. Hamują syntezę kwasów nukleinowych
2. Hamują syntezę białek potrzebnych do wzrostu i podziałów komórek rakowych
3. Hamują polimeryzację białek wrzeciona kariokinetycznego (podziałowego)
4. Wzmagają układ odpornościowy (pobudza podziały limfocytów ( w tym NK) i makrofagów, pobudza syntezę cytokin (w tym interleukin), TNF (naturalny czynnik niszczący komórki rakowe), interferonów i immunoglobulin skierowanym przeciwko antygenom rakowym
5. Blokują receptory dla adhezji komórek rakowych
6. Zlepiają i niszczą komórki rakowe (cytotoksyczność szeroko pojęta)
Przykładowe substancje naturalne przeciwnowotworowe
Laktony seskwiterpenowe
Są to tlenowe pochodne węglowodorów o strukturze łańcuchowej lub cyklicznej. Występują w olejkach eterycznych, żywicach i sokach mlecznych roślin oraz grzybów (trichothecen). Laktony seskwiterpenowe są cieczami. Rozpuszczają się w węglowodorach ciekłych i alkoholach. Niektóre są lotne z parą wodną. Działają cytostatycznie i hamują podziały komórek nowotworowych. Większość działa też przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo.
Występują np. w rodzajach: Aster, Arctium, Taraxacum, Artemisia, Cuscuta, Cicharium, Inula, Dahlia, Calendula, Carduus, Lactuca, Carthamus, Solidago. Przykładowe seskwiterpenowe laktony: Guajanolid (np. w Cynara scolymus, Eupatorium laeve), Pseudoguajanolid (np. w Arnica montana), Eudesmanolid (np. w Spilanthes acmella, Taraxacum officinale), Vernolepin (Vernonia), Melampodinin A (Melampodium), Eupatoriopicrin (Eupatoria), Germacran (Solidago).
Alkaloidy
Są to związki azotowe wytwarzane przez rośliny i niektóre zwierzęta (np. mięczaki, salamandry). Należą do zasad trzecio- lub czwartorzędowych. Przykłady: Kolchicyna występuje w Colchicum autumnale (zimowit jesienny). Kolchicyna i pokrewny związek kolcemid – hamują polimeryzację dimerów tubuliny. Pod wpływem alkaloidów kolchicynowych dimery tubulinowe nie są przyłączane do mikrotubul. Zablokowane zostaje tworzenie wrzeciona kariokinetycznego i zahamowana mitoza (podziały) komórek. Hamuje wytrącanie się kryształków kwasu moczowego, działa przeciwzapalnie, co zostało wykorzystane w leczeniu dny, czyli artretyzmu. Wykazuje wpływ antyagregacyjny, rozluźniający, przeciwświądowy i przeciwbólowy. Jest wykorzystywana w leczeniu białaczek.
W barwinkach – Vinca (Vinca minor, Vinca pubescens, Vinca erecta, Vinca herbacea,Vinca rosea = Catharanthus roseus) występują alkaloidy indolowe: vinblastyna (vinblastine), vinkamina (vinkamine) vindezyna (vindesine), vinkrystyna (vincristine). Hamują polimeryzację tubuliny i tworzenie mikrotubul, powodują wytrącanie krystalicznych agregatów tubulinowych. Vinblastine jest stosowana w leczeniu raka piersi, ziarnicy złośliwej, neuroblastoma (nerwiaków), chłoniaków, nabłoniaków i białaczek. Podawana dożylnie w dawce 10-20 mg co 2 tygodnie.
Vincamine rozszerza naczynia krwionośne i poprawia krążenie w mózgu. Stosowana jest przy zaburzeniach krążenia mózgowego. Podawana doustnie w dawce 10-20 mg 2-3 razy dz.
Vincristine stosowana jest w leczeniu mięsaków, nerwiaków (neuroblastoma), mięśniako-mięsaków (rhabdomyosarcoma), białaczek, ziarnicy złośliwej, chłoniaków nieziarniczych i raka piersi oraz płuc. Podawana dożylnie w dawce 1,5-2 mg 1 raz na tydzień.
Vindesine służy do leczenia białaczek szpikowych i limfoblastycznych. Podawana dożylnie w dawce 6-8 mg co 1-2 tygodnie.
Glikozydy i flawonoidy
Do tej grupy należą lignany, czyli związki pochodne fenylopropanu, np. podofilotoksyna (w pewnym sensie lakton kwasowy) i peltatyny. Podofilotoksyna i jej metabolity oraz prekursory w stanie naturalnym są często połączone z cukrem tworząc odpowiedni glikozyd. Występuje w żywicy podofilinowej Resina Podophylli figurującej niegdyś w Farmakopei Polskiej II i III. Izomerem podofilotoksyny jest pikropodofilina. Żywica jest uzyskiwana ze stopkowca tarczowatego – Podophyllum peltatum i stopkowca himalajskiego – Podophylum emodi. Kłącze Rhizoma Podophylli zawiera około 8-12 % żywicy. Podofilina działa przeczyszczająco, żółciopędnie i przeciwrobaczo. W tym celu stosowana jest w dawce 100 mg 1-3 razy dz.. Sproszkowane kłącze Rhizoma Podophylli pulv. Podawane jest w dawce 500 mg 2-3 razy dz. Obecnie produkowane są z Podophyllum również leki przeciwnowotworowe. Najsilniejsze właściwości cytostatyczne wykazują glikozydy podofilotoksyny i peltatyny. Przykładem może być epidophyllotoxin, czyli teniposide, która uniemożliwia zorganizowanie wrzeciona kariokinetycznego przez co hamuje podziały komórek rakowych. Powoduje także fragmentację kwasów nukleinowych i zaburza polimeryzację DNA oraz RNA. Tenipozyd jest stosowany w leczeniu nerwiaków (neuroblastoma), chłoniaków, białaczek i raka płuc. Lek jest podawany dożylnie 1 raz w tygodniu w dawce 120-180 mg.
Etoposide jest także pochodną podofilotoksyny hamującą podziały komórek rakowych. Uszkadza także kwasy nukleinowe co zatrzymuje nowotworzenie. Stosowany jest w leczeniu ziarnicy złośliwej, chłoniaków, białaczek, nowotworów przewodu pokarmowego, układu nerwowego, mięsaków i raka jądra oraz jajnika. Podawany jest dożylnie w dawce 400-500 mg 1 raz w tygodniu.
Działanie przeciwnowotworowe wykazują także typowe flawonoidy rozpowszechnione w roślinach:
kwercetyna, genisteina, epigalokatechina, kurkumina, silibinina (silibina), apigenina, luteolina. Mechanizm działania przeciwnowotworowego jest różny: blokowanie receptorów estrogenowych lub androgenowych w komórkach, wymiatanie wolnych rodników (antyutleniacze), hamowanie lipooksygenazy, inhibicja topoizomerazy, immunostymulacja i pobudzanie czynności limfocytów oraz makrofagów, stymulacja syntezy TNF, wywoływanie apoptozy w komórkach nowotworowych.
Antybiotyki
Są to substancje syntetyzowane przez grzyby (np. z rodzaju Streptomyces) i bakterie o działaniu hamującym wzrost i rozwój innych drobnoustrojów chorobotwórczych. Cytostatyczne działanie antybiotyków zostało również wykorzystane w terapii przeciwnowotworowej. Przykłady: Aclarubicin (aklarubicyna) hamuje syntezę DNA i RNA, stosowany w leczeniu białaczek. Bleomycyna powoduje fragmentację łańcuchów DNA, co hamuje rozwój nowotworów. Wykorzystywany jest w leczeniu nowotworów skóry, narządów płciowych, przełyku, krtani. Daktynomycyna hamuje syntezę białek. Jest wykorzystywana w zwalczaniu nabłoniaków. Doksorubicyna tworzy kompleksy z kwasami nukleinowymi blokując ekspresję genów. Wykorzystywana jest w zwalczaniu mięsaków i białaczek. Mitomycyna hamuje syntezę RNA i jest wykorzystywana w leczeniu nowotworów przewodu pokarmowego oraz białaczek.
Terpeny i alkaloidy terpenowe
Są to związki izoprenoidowe, pochodne izopentenylu, kwasu mewalonowego lub dimetyloallilu. Wchodzą w skład olejków eterycznych, żywic i soków mlecznych. Są lipofilne. Należy tutaj taxol (taksol) i pokrewne związki o działaniu przeciwnowotworowym. Taxol występuje w rodzaju Taxus – cis (np. w Taxus brevifolia, Taxus baccata). Zwiększa polimeryzację tubuliny, stabilizuje mikrotubule, co powoduje zahamowanie depolimeryzacji. W rezultacie dochodzi do zahamowania mitozy i namnażania komórek nowotworowych. Indukuje apoptozę, czyli programowaną śmierć komórki. Pochodną czystego taxolu jest dwuterpen paklitaksel (paclitaxel) – inhibitor depolimeryzacji tubuliny. Blokuje translokację centrioli oraz pobudza makrofagi do produkcji interleukiny I i Tumor Necrosis Factor (TNF). Stsowoany w leczeniu nowotoworów jajnika i piersi. Lek jest podawany dożylnie w dawce 270-340 mg (wlew 24 godzinny) co 3 tygodnie.
Zbliżoną substancją do taxolu jest także docetaxel o działaniu przeciwtumorowym (przeciwrakowym) podobnym jak paclitaxel. Stosowany w leczeniu nowotworów piersi, przewodu pokarmowego, trzustki, płuc i jajnika. Podawany dożylnie w dawce 24-28 mg/dobę przez 5 dni co 21 dni.
Vinorelbine – półsyntetyczny alkaloid Vinca hamujący syntezę mikrotubul i przez to zatrzymujący mitozę w metafazie. Zaburza także metabolizm glutationowy, wbudowywanie nukleotydów i przepływ kalmoduliny. Wykazuje o wiele mniejszą neurotoksyczność w porównaniu z innymi alkaloidami barwinka Vinca. Wprowadzony do lecznictwa w latach 90 XX wieku. Stosowany w leczeniu nowotworów piersi, jajników i jąder.
Preparaty roślinne, grzybowe i zwierzęce
o działaniu przeciwnowotworowym (antitumoral)
Rośliny o działaniu przeciwłuszczycowym (antipsoriatica)
Wprowadzenie teoretyczne
Mechanizm działania przeciwnowotworowego substancji pochodzenia naturalnego
Substancje pochodzenia grzybowego, roślinnego lub zwierzęcego hamują proliferację, czyli podziały komórek rakowych kilkoma mechanizmami:
1. Hamują syntezę kwasów nukleinowych
2. Hamują syntezę białek potrzebnych do wzrostu i podziałów komórek rakowych
3. Hamują polimeryzację białek wrzeciona kariokinetycznego (podziałowego)
4. Wzmagają układ odpornościowy (pobudza podziały limfocytów ( w tym NK) i makrofagów, pobudza syntezę cytokin (w tym interleukin), TNF (naturalny czynnik niszczący komórki rakowe), interferonów i immunoglobulin skierowanym przeciwko antygenom rakowym
5. Blokują receptory dla adhezji komórek rakowych
6. Zlepiają i niszczą komórki rakowe (cytotoksyczność szeroko pojęta)
Przykładowe substancje naturalne przeciwnowotworowe
Laktony seskwiterpenowe
Są to tlenowe pochodne węglowodorów o strukturze łańcuchowej lub cyklicznej. Występują w olejkach eterycznych, żywicach i sokach mlecznych roślin oraz grzybów (trichothecen). Laktony seskwiterpenowe są cieczami. Rozpuszczają się w węglowodorach ciekłych i alkoholach. Niektóre są lotne z parą wodną. Działają cytostatycznie i hamują podziały komórek nowotworowych. Większość działa też przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo.
Występują np. w rodzajach: Aster, Arctium, Taraxacum, Artemisia, Cuscuta, Cicharium, Inula, Dahlia, Calendula, Carduus, Lactuca, Carthamus, Solidago. Przykładowe seskwiterpenowe laktony: Guajanolid (np. w Cynara scolymus, Eupatorium laeve), Pseudoguajanolid (np. w Arnica montana), Eudesmanolid (np. w Spilanthes acmella, Taraxacum officinale), Vernolepin (Vernonia), Melampodinin A (Melampodium), Eupatoriopicrin (Eupatoria), Germacran (Solidago).
Alkaloidy
Są to związki azotowe wytwarzane przez rośliny i niektóre zwierzęta (np. mięczaki, salamandry). Należą do zasad trzecio- lub czwartorzędowych. Przykłady: Kolchicyna występuje w Colchicum autumnale (zimowit jesienny). Kolchicyna i pokrewny związek kolcemid – hamują polimeryzację dimerów tubuliny. Pod wpływem alkaloidów kolchicynowych dimery tubulinowe nie są przyłączane do mikrotubul. Zablokowane zostaje tworzenie wrzeciona kariokinetycznego i zahamowana mitoza (podziały) komórek. Hamuje wytrącanie się kryształków kwasu moczowego, działa przeciwzapalnie, co zostało wykorzystane w leczeniu dny, czyli artretyzmu. Wykazuje wpływ antyagregacyjny, rozluźniający, przeciwświądowy i przeciwbólowy. Jest wykorzystywana w leczeniu białaczek.
W barwinkach – Vinca (Vinca minor, Vinca pubescens, Vinca erecta, Vinca herbacea,Vinca rosea = Catharanthus roseus) występują alkaloidy indolowe: vinblastyna (vinblastine), vinkamina (vinkamine) vindezyna (vindesine), vinkrystyna (vincristine). Hamują polimeryzację tubuliny i tworzenie mikrotubul, powodują wytrącanie krystalicznych agregatów tubulinowych. Vinblastine jest stosowana w leczeniu raka piersi, ziarnicy złośliwej, neuroblastoma (nerwiaków), chłoniaków, nabłoniaków i białaczek. Podawana dożylnie w dawce 10-20 mg co 2 tygodnie.
Vincamine rozszerza naczynia krwionośne i poprawia krążenie w mózgu. Stosowana jest przy zaburzeniach krążenia mózgowego. Podawana doustnie w dawce 10-20 mg 2-3 razy dz.
Vincristine stosowana jest w leczeniu mięsaków, nerwiaków (neuroblastoma), mięśniako-mięsaków (rhabdomyosarcoma), białaczek, ziarnicy złośliwej, chłoniaków nieziarniczych i raka piersi oraz płuc. Podawana dożylnie w dawce 1,5-2 mg 1 raz na tydzień.
Vindesine służy do leczenia białaczek szpikowych i limfoblastycznych. Podawana dożylnie w dawce 6-8 mg co 1-2 tygodnie.
Glikozydy i flawonoidy
Do tej grupy należą lignany, czyli związki pochodne fenylopropanu, np. podofilotoksyna (w pewnym sensie lakton kwasowy) i peltatyny. Podofilotoksyna i jej metabolity oraz prekursory w stanie naturalnym są często połączone z cukrem tworząc odpowiedni glikozyd. Występuje w żywicy podofilinowej Resina Podophylli figurującej niegdyś w Farmakopei Polskiej II i III. Izomerem podofilotoksyny jest pikropodofilina. Żywica jest uzyskiwana ze stopkowca tarczowatego – Podophyllum peltatum i stopkowca himalajskiego – Podophylum emodi. Kłącze Rhizoma Podophylli zawiera około 8-12 % żywicy. Podofilina działa przeczyszczająco, żółciopędnie i przeciwrobaczo. W tym celu stosowana jest w dawce 100 mg 1-3 razy dz.. Sproszkowane kłącze Rhizoma Podophylli pulv. Podawane jest w dawce 500 mg 2-3 razy dz. Obecnie produkowane są z Podophyllum również leki przeciwnowotworowe. Najsilniejsze właściwości cytostatyczne wykazują glikozydy podofilotoksyny i peltatyny. Przykładem może być epidophyllotoxin, czyli teniposide, która uniemożliwia zorganizowanie wrzeciona kariokinetycznego przez co hamuje podziały komórek rakowych. Powoduje także fragmentację kwasów nukleinowych i zaburza polimeryzację DNA oraz RNA. Tenipozyd jest stosowany w leczeniu nerwiaków (neuroblastoma), chłoniaków, białaczek i raka płuc. Lek jest podawany dożylnie 1 raz w tygodniu w dawce 120-180 mg.
Etoposide jest także pochodną podofilotoksyny hamującą podziały komórek rakowych. Uszkadza także kwasy nukleinowe co zatrzymuje nowotworzenie. Stosowany jest w leczeniu ziarnicy złośliwej, chłoniaków, białaczek, nowotworów przewodu pokarmowego, układu nerwowego, mięsaków i raka jądra oraz jajnika. Podawany jest dożylnie w dawce 400-500 mg 1 raz w tygodniu.
Działanie przeciwnowotworowe wykazują także typowe flawonoidy rozpowszechnione w roślinach:
kwercetyna, genisteina, epigalokatechina, kurkumina, silibinina (silibina), apigenina, luteolina. Mechanizm działania przeciwnowotworowego jest różny: blokowanie receptorów estrogenowych lub androgenowych w komórkach, wymiatanie wolnych rodników (antyutleniacze), hamowanie lipooksygenazy, inhibicja topoizomerazy, immunostymulacja i pobudzanie czynności limfocytów oraz makrofagów, stymulacja syntezy TNF, wywoływanie apoptozy w komórkach nowotworowych.
Antybiotyki
Są to substancje syntetyzowane przez grzyby (np. z rodzaju Streptomyces) i bakterie o działaniu hamującym wzrost i rozwój innych drobnoustrojów chorobotwórczych. Cytostatyczne działanie antybiotyków zostało również wykorzystane w terapii przeciwnowotworowej. Przykłady: Aclarubicin (aklarubicyna) hamuje syntezę DNA i RNA, stosowany w leczeniu białaczek. Bleomycyna powoduje fragmentację łańcuchów DNA, co hamuje rozwój nowotworów. Wykorzystywany jest w leczeniu nowotworów skóry, narządów płciowych, przełyku, krtani. Daktynomycyna hamuje syntezę białek. Jest wykorzystywana w zwalczaniu nabłoniaków. Doksorubicyna tworzy kompleksy z kwasami nukleinowymi blokując ekspresję genów. Wykorzystywana jest w zwalczaniu mięsaków i białaczek. Mitomycyna hamuje syntezę RNA i jest wykorzystywana w leczeniu nowotworów przewodu pokarmowego oraz białaczek.
Terpeny i alkaloidy terpenowe
Są to związki izoprenoidowe, pochodne izopentenylu, kwasu mewalonowego lub dimetyloallilu. Wchodzą w skład olejków eterycznych, żywic i soków mlecznych. Są lipofilne. Należy tutaj taxol (taksol) i pokrewne związki o działaniu przeciwnowotworowym. Taxol występuje w rodzaju Taxus – cis (np. w Taxus brevifolia, Taxus baccata). Zwiększa polimeryzację tubuliny, stabilizuje mikrotubule, co powoduje zahamowanie depolimeryzacji. W rezultacie dochodzi do zahamowania mitozy i namnażania komórek nowotworowych. Indukuje apoptozę, czyli programowaną śmierć komórki. Pochodną czystego taxolu jest dwuterpen paklitaksel (paclitaxel) – inhibitor depolimeryzacji tubuliny. Blokuje translokację centrioli oraz pobudza makrofagi do produkcji interleukiny I i Tumor Necrosis Factor (TNF). Stsowoany w leczeniu nowotoworów jajnika i piersi. Lek jest podawany dożylnie w dawce 270-340 mg (wlew 24 godzinny) co 3 tygodnie.
Zbliżoną substancją do taxolu jest także docetaxel o działaniu przeciwtumorowym (przeciwrakowym) podobnym jak paclitaxel. Stosowany w leczeniu nowotworów piersi, przewodu pokarmowego, trzustki, płuc i jajnika. Podawany dożylnie w dawce 24-28 mg/dobę przez 5 dni co 21 dni.
Vinorelbine – półsyntetyczny alkaloid Vinca hamujący syntezę mikrotubul i przez to zatrzymujący mitozę w metafazie. Zaburza także metabolizm glutationowy, wbudowywanie nukleotydów i przepływ kalmoduliny. Wykazuje o wiele mniejszą neurotoksyczność w porównaniu z innymi alkaloidami barwinka Vinca. Wprowadzony do lecznictwa w latach 90 XX wieku. Stosowany w leczeniu nowotworów piersi, jajników i jąder.
Ważne uwagi
Na witrynie tej przedstawiam Państwu preparaty galenowe, które wykazują wpływ przeciwnowotworowy.
Przy dobieraniu preparatów kierowałem się wynikami własnych badań i obserwacji (prowadzonych od 1997 r.) oraz wiedzą zdobytą z różnych publikacji. Receptury tutaj podane są opracowane przeze mnie.
Nie daję gwarancji, że wszystkie opublikowane tu preparaty będą działały przeciwnowotworowo in vivo, czyli w żywym organizmie. Podałem tu bowiem także preparaty hamujące proliferację komórek nowotworowych, co spostrzegłem podczas badań in vitro (na pożywkach). W związku z tym proszę nie oczekiwać ode mnie, że opisane tutaj leki wyleczą każdego chorego na nowotwór. Podobnie zresztą jest z lekami oficjalnymi - niestety nie zawsze leczą.
Nie prowadzę produkcji ani dystrybucji tych preparatów, dlatego proszę nie zwracać się do mnie w tej sprawie.
Witrynę tę publikuję jako naukowiec zajmujący się fitoterapią i fitofarmakologią i poinformować chorych, że są alternatywne i efektywnie działające środki lecznicze; nie należy się więc poddawać, lecz walczyć z rakiem do końca.
Chory lub jego rodzina przy konsultacji z lekarzem prowadzącym mogą sporządzić wybrany preparat i stosować go w terapii.
Opisane tutaj leki w przepisanych dawkach nie szkodzą zdrowiu; mogą natomiast zahamować postępowanie choroby nowotworowej. Wiele podanych poniżej preparatów zmniejsza skutki uboczne występujące podczas chemioterpii.
Zamieściłem tutaj także naturalne preparaty pomocne w leczeniu chorób autoimmunologicznych, np. tocznia rumieniowatego skórnego i układowego i łuszczycy.
Receptury
Fallopia japonica (Houtt.) Decraene, czyli Polygonum cuspidatum Siebold – rdest (rdestowiec) japoński – rośnie pospolicie w Polsce!
Surowiec: ziele i kłącza - Polygoni Cuspidati Rhizoma et Folia
Kłącza należy wykopywać jesienią lub wiosną, od razu rozdrobnić i wysuszyć w temperaturze do 50o C. Można też wykorzystać świeże kłącza do przygotowania odwaru i intraktu. Liście pozyskuje się latem (przed kwitnięciem) i w czasie kwitnienia, suszy w temp. do 50o C.
Jest to roślina krzaczasta, o niezwykle szybkim wzroście i rozwoju, dorastająca do kilku metrów wysokości (3-5 m), o grubych łodygach podobnych do bambusa (puste w środku), stąd nazywana pospolicie fałszywym bambusem. Kłącza są grube, rozległe, ciemnożółte w przekroju, o korze czerwonawej lub brunatnej. Kwitnie późną jesienią, rzadko jednak zdąży w naszym klimacie zaowocować, bowiem jest wrażliwa na przymrozki. Zależy to jednak od regionu kraju i stanowiska. Jest rośliną wieloletnią, jednakże cała nadziemna część rośliny zasycha na zimę. Wiosną pędy są szybko odtwarzane. Kwiaty drobne, niepozorne, kremowe, białawe lub różowawe, wonne. Liście duże, sercowate. Łodygi i ogonki często czerwonawo nabiegłe.
Rośnie wzdłuż rzek, strumieni, na gruzowiskach, w rowach, przy torach, drogach, na ugorach i nieużytkach. Jest to roślina ruderalna, azotolubna. Im starsza tym wyższa i masywniejsza. Rozmnaża się głównie wegetatywnie. Łatwo ją hodować. Moim zdaniem ma spore walory estetyczne i może służyć jako roślina ozdobna. Jest przybyszem z Azji. W Polsce niedawno się pojawiła, dlatego nie jest opisana w większości przewodników i kluczy do oznaczania roślin. Na Podkarpaciu jej stanowiska zanotowałem w latach osiemdziesiątych w dolinie Wisłoka i Lubatówki. Z biegiem lat rozpowszechniała się na całym obszarze, zwłaszcza w trakcie powodzi.
Skład chemiczny: resveratrol, flawonoidy (np. rutozyd, kwercetyna, kwercytryna, hiperozyd, ramnazyna, persykaryna), kwas galusowy, kwas elagowy, garbniki, katechiny, naftochinony, antrachinony, seskwiterpeny, beta-sitosterole. 3,4′,5-trihydrostilbene-3-β-D-glucoside – polidatina (polydatin), 2,5-dimethyl-7-hydroxychromone, 7-hydroxyl-4-methoxy-5-methylkumaryna, torachrysone-8-O-D-glukozyd, beta-sitosterol-glukozyd.
Resveratrol (trans-3,5,4'-trihydroxystilbene) jest to fitoaleksyna, czyli czynnik antybiotyczny (fitoncyd) w układzie odpornościowym rośliny. Działa niszcząco na patogenny, które wtargnęły do rośliny. W organizmie człowieka wykazuje także dużą aktywność biologiczną. Jest antyoksydantem, zapobiega powstawaniu wolnych rodników i nadtlenków. Działa przeciwnowotworowo. Jest naturalnym fitoestrogenem, czyli związkiem potęgującym działanie estrogenów i działający antyandrogennie. Bardzo pomocny w leczeniu trądzików, w tym acne inversa. Wykazuje właściwości przeciwzapalne. Wino zawdzięcza wiele właściwości leczniczych właśnie obecności w składzie resveratrolu. Resveratrol zapobiega chorobie wieńcowej. Rozszerza naczynia wieńcowe, usprawnia krążenie wieńcowe, zapobiega miażdżycy i zmianom zwyrodnieniowym tkanki nabłonkowej i łącznej naczyń krwionośnych. Zapobiega zawałowi serca.
Działanie farmakologiczne: silnie ściągające, przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwobrzękowe, przeciwwysiękowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwpierwotniakowe, przeciwroztoczowe, lekko przeczyszczające (u niektórych osób), silnie uspokajające, hamuje wydzielanie żółci, śliny, soku żołądkowego, hamuje wydzielanie soku trzustkowego i jelitowego, przyśpiesza gojenie ran na błonach śluzowych i skórze, przyśpiesza leczenie wrzodów, wyraźnie hamuje reakcje autoimmunologiczne. Rozszerza oskrzela i oskrzeliki, ułatwia oddychanie przy nieżytach układu oddechowego, usuwa zalegający śluz w drogach oddechowych, tłumi kaszel. Jest to silny inhibitor kinaz tyrozyny i lipooksygenazy. Hamuje odkładanie triglicerydów i cholesterolu w wątrobie oraz tworzenie blaszek miażdżycowych. Hamuje podziały komórek nowotworowych i przerzuty nowotworów. Działając antymutagennie, wymiatając wolne rodniki i nadtlenki wykazuje dodatkowy wpływ przeciwnowotworowy (profilaktyka). Nie obniża stężenie TNF i aktywności przeciwnowotworowej limfocytów, pomimo hamowania autoagresji immunologicznej. Jest to wiec szczególnie wartościowa roślina w leczeniu nowotworów i chorób autoimmunologicznych, np. tocznia rumieniowatego i łuszczycy. Fitoncydy (2-methoxy-6-acetyl-7-methyl-juglon) zawarte w rdeście japońskim wykazują większe działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze do wielu stosowanych w lecznictwie syntetycznych antybiotyków. Wyciągi z rdestu japońskiego niszczą między innymi: Propionibacterium acnes, Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Candida albicans, Cryptococcus, Leptospira, Moraxella. Hamuje wydzielanie łoju.
Wskazania: nowotwory i przerzuty nowotworów, reumatyzm, reumatoidalne zapalenie stawów, artretyzm, zaburzenia okresu po- i przekwitania (menopauza: objawy trudne do leczenia: uderzenia gorąca, uderzenia krwi do głowy, mroczki w oczach, szum w uszach), miażdzyca, choroba wieńcowa, cukrzyca, stłuszczenie wątroby, łuszczyca (psoriasis), toczeń rumieniowaty skórny i układowy (lupus erythematosus, erythematodes), pyodermia, pokrzywka, plamice, pęcherzyca, liszaje, liszajce, atopowe zapalenie skóry, (dermatitis atopica), zapalenie wątroby, w tym wirusowe zapalenie wątroby (hepatitis), zapalenie trzustki, wrzody żołądka, oporne na leczenie trądziki, w tym acne inversa, brodawczaki i owrzodzenia jelita grubego, bezsenność, nieżyty jelit i żołądka, grzybice układowe i skórne, nużyca, hirsutyzm, choroby zakaźne, zapalenie odbytu, upławy, zapalenie przydatków i pochwy, świąd sromu, zapalenie męskich narządów płciowych, zapalenie piersi, stany zapalne gardła i jamy ustnej, opryszczka, bolesne nadżerki w jamie ustnej.
Odwar: 2 łyżki kłączy suchych lub liści zalać 1 szkl. wody, gotować 5 minut; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 2-3 razy dz. po 150 ml; przy nieżytach przewodu pokarmowego i układu oddechowego – 100 ml 4 razy dz.
Odwar do lewatyw (stany zapalne, hemoroidy, owrzodzenia, brodawczaki), do płukania narządów płciowych i okładów na skórę: 3 łyżki kłączy suchych lub świeżych zalać 2 szklankami wody; gotować 10 minut; przecedzić, uzupełnić brakująca ilość wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Do odbytu wprowadzać ciepły odwar w ilości 100-150 ml. Płukanki narządów płciowych i przepłukiwanie pochwy stosować 3 razy dz. Okłady na skórze (4 razy dz.) trzymać 2 godziny. Ponadto do płukania gardła i jamy ustnej przy stanach zapalnych i ropnych.
Przy nowotworach pić odwar ze świeżych lub suchych kłączy 4 razy dz. po 100 ml lub 2 razy dz. po 200 ml.
Intrakt rdestnicowy - Intractum Poygoni cuspidati: 1 szklankę rozdrobnionych kłączy zalać 400 ml gorącego alkoholu 40%; odstawić w szczelnie zamkniętym słoju na 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dz. po 10-15 ml w 100 ml wody. Taki też roztwór stosowac do okładów na skórę. Skórne zmiany przemywać 3 razy dz. intraktem nierozcieńczonym.
Ekstrakt z rdestu japońskiego: 1 szklankę świeżego lub suchego kłącza rozdrobnić i zalać 1 szkl. następującego rozpuszczalnika: 170 ml alkoholu 20% (aby taki roztwór uzyskać wystarczy wódkę czystą 40% rozcieńczyć wodą w proporcji 1:1) + 30 ml glicerolu płynnego (gliceryna w płynie dostępna jest w aptekach i w sklepach zielarskich). Oba płyny zmieszać. Surowiec zalany sporządzonym rozpuszczalnikiem zamknąć w słoju i odstawić na 7 dni, po czym przefiltrować. Ekstrakt stosować do przemywania skórnych zmian 3 razy dz. Można po rozcieńczeniu stosować również do okładów (10 ml na 100 ml wody) i płukania jamy ustnej i gardła przy pleśniawkach, zajadach, zapaleniu dziąseł, zapaleniu gardła i języka. Do pędzlowania w stanie nierozcieńczonym nadżerek i opryszki.
Maść rdestnicowa Unguentum Polygoni cuspidati do leczenia skórnych zmian chorobowych (np. łuszczyca, toczeń, trądzik) w tym guzów rakowych. Najpierw trzeba przygotować ekstrakt alkoholowo-glicerynowy z rdestu (patrz wyżej) oraz ekstrakt naftowy z rdestu. Ekstrakt naftowy lub oliwkowy z rdestu japońskiego Naphta seu Oleum Polygini cuspidati: 1 szklankę kłączy świeżych lub suchych rozdrobnić, skropić spirytusem czystym i zalać 200 ml ciepłej nafty kosmetycznej lub oliwy z oliwek; odstawić w słoju zamkniętym na 7 dni; przefiltrować przez gęste sito lub gazę. 15 ml ekstraktu alkoholowo-glicerynowego z rdestu japońskiego i 15 ml ekstraktu naftowego (lub oliwnego) z rdestu zmieszać z 2 łyżkami maści nagietkowej i 2 łyżkami maści arnikowej (obie są dostępne w aptekach i w sklepie zielarskim, np. firmy Ziaja, Elissa). Na końcu do ucieranej maści dodać 3 ml olejku sandałowego lub cedrowego. Schorzałe miejsca smarować 3-4 razy dz. Warto połączyć maść rdestnicową z maścią włóknouszkowo-glistnikową – Unguentum Innonoti-Chelidonii (receptura: patrz niżej) w proporcji 1:1. Równocześnie zawsze przyjmować rdest japoński doustnie.
Rp. Mieszanka przeciwnowotworowa
Kłącze rdestnicy (rdestu japońskiego) – 2 część
Huba pospolita (wierzbowa, olchowa, brzozowa lub modrzewiowa) – 1 cz.
Ziele lub lepiej korzeń glistnika jaskółczego ziela – 1 cz.
S.P. Zioła wymieszać. 3 łyżki mieszanki zalać 450 ml wody; gotować 10 minut; przecedzić, uzupełnić brakująca ilość wody przepłukując nią wyekstrahowany już surowiec. Pić 3 razy dz. po 150 ml.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Włóknouszek ukośny – Inonotus obliquus (Hymenochaetaceae) = czarna huba modrzewiowa = czarna huba brzozowa
Jest to grzyb zwany popularnie hubą brzozową lub modrzewiową. Ma postać chropowatego, często nieregularnego kształtu guza barwy brunatnej, czarnawej lub brązowoczarnej. Rośnie na pniach modrzewi, brzóz i olch. Rozpowszechniony jest w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce częsty. Jest twardy, trudny do zerwania z pnia. Stosowany w medycynie ludowej od około XVI wieku do leczenia miażdżycy, nadciśnienia, przewlekłych stanów zapalnych przewodu pokarmowego, wrzodów żołądka, nowotworów gruczołów dokrewnych, żołądka, układu nerwowego, piersi, narządów płciowych, układu moczowego, skóry.
Składniki czynne: kwas agarycynowy, związki terpenowe (triterpeny), w tym laktony: lanosterol (3β- hydroxy-lanosta-8,24-diene), inotodiol (3β-22-dihydroxy-lanosta-8,24-diene), trametonolinowy kwas (trametenolic acid = 3β -hydroxy-lanosta-8,24-dien-21-oic acid), lakton: 3β -hydroxy-8,24-dien-lanosta-21,23-lactone.
Najsilniejsze działanie przeciwnowotworowe wykazują: inotodiol i lanosterol.
Wodne wyciągi zawierają mało składników czynnych, dlatego poleca się sporządzanie wodno-alkoholowych ekstraktów. Związki terpenowe i laktonowe włóknouszka niszczą również wirusy (np. grypy, HIV) i bakterie. Obniżają ciśnienie krwi, zwiększają liczbę erytrocytów i limfocytów we krwi. Wyciągi z włóknouszka mają właściwości immunostymulujące i ogólnie wzmacniające, przeciwpotne, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Działają też silnie przeciwtrądzikowo. Szczególnie korzystnie działają przy acne inversa i trądzikach niebakteryjnych opornych na inne leczenie. Istnieją doniesienia o leczniczym wpływie wyciągów z włóknouszka przy łuszczycy psoriasis. Może korzystnie działać u chorych na toczeń rumieniowaty (liszaj rumieniowaty Lupus erythematosus - Erythematodes).
W handlu znajdują się rozmaite preparaty z włóknouszka, niestety nie zawsze mające właściwą zawartość składników czynnych włóknouszka, dlatego ich nie polecam. Najlepiej zebrać surowiec ze stanu naturalnego i przygotować preparat leczniczy samodzielnie.
Grzyb pozyskuje się wiosną lub jesienią. Nie należy go suszyć w wyższej temperaturze niż 50% C. Przed lub po wysuszeniu surowiec trzeba zetrzeć na tarce i przechowywać w szczelnym opakowaniu.
Preparaty galenowe z Inonotus i ich stosowanie
Wodno-alkoholowy wyciąg: Extractum Innonoti obliqui: każdą szklankę (250 ml) świeżego lub suchego tartego surowca zalać 400 ml gorącego alkoholu 40%, wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 2 razy dz. po 15 ml na 1-2 godziny przed jedzeniem. Guzy skórne i podskórne przemywać równocześnie ekstraktem i stosować okłady 30 minutowe. Skórę trądzikową Acnes lub cierpiącą na łuszczycę Psoriasis przemywać 2-3 razy dz.
Odwar wodno-alkoholowy Decoctum Innoti: 2 łyżki świeżego lub suchego surowca zalać 1 szkl. wody i 1 szkl. alkoholu 40%, gotować 5 minut na małym ogniu; następnie odstawić na 1 godzinę pod przykryciem, przefiltrować. Podzielić na 3 porcie i wypić w ciągu dnia na 1-2 godziny przed jedzeniem.
Ekstrakt alkoholowo-glicerynowy włóknouszkowo-glistnikowy - Extractum Innonoti-Chelidonii: świeże lub suche ziele glistnika jaskółczego ziela (pół szklanki – 100 ml) i świeżą lub suchą hubę (100 ml = pół szklanki) zalać 300 ml gorącego rozpuszczalnika ekstrahującego (nie doprowadzić do zagotowania rozpuszczalnika podczas ogrzewania!!!). Rozpuszczalnik ekstrahujący przygotować następująco: do 100 ml alkoholu 40% wlać 50 ml glicerolu, wymieszać. Zalany surowiec wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2 razy dz. po 10 ml. Lek popić naparem z mieszanki nr 1. Choroby skórne oporne na leczenie, w tym guzy smarować 3-4 razy dziennie.
Maść włóknouszkowo-glistnikowa – Unguentum Innonoti-Chelidonii: na każde 2 łyżki stołowe maści nagietkowej lub arnikowej dać 1 łyżeczkę (ok. 5 ml) ekstraktu alkoholowo-glicerynowego włóknouszkowo-glistnikowowego (sporządź jak wyżej podano). Składniki mieszać aż do połączenia. Choroby skórne oporne na leczenie, w tym nowotworowe smarować 3-6 razy dz.
Preparaty różne
Poniżej podaję mieszanki ziołowe, które hamują podziały komórek nowotworowych in vitro. Ponadto z pewnością działają immunostymulująco, odtruwająco, antyoksydacyjnie, poprawiają krążenie, pobudzają czynności szpiku kostnego, działają przeciwwysiękowo, przeciwobrzękowo, przeciwhistaminowo, stabilizująco na błony komórkowe, przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie, moczopędnie. Regulują wypróżnienia i trawienie, zapobiegają kamicy żółciowej i moczowej, obniżają stężenie cholesterolu we krwi. Działają też spazmolitycznie, uspokajająco, ochronnie na miąższ wątroby. Niektóre działają także przeciwbólowo i rozluźniająco (oznaczyłem je dodatkowo znaczkiem ).
Fomes fomentarius - huba pospolita również działa przeciwnowotworowo. Surowiec najlepiej rozdrobnić w stanie świeżym, bo jest bardzo twardy. Odwar jest brązowy lub brunatny o silnym grzybowym zapachu i smaku. Obecność kilku drobnych białawych larw w grzybni huby jest częsta i nieunikniona. Nie należy się jednak tym przejmować i w miarę możliwości usuwać je w trakcie rozdrabniania. W suszonych grzybach spożywanych na Wigilię zapewniam, że jest tych robaków znacznie więcej J.
2 szklanki rozdrobnionego surowca zalać 2 litrami wody. Gotować pod przykryciem na małym ogniu przez 15 minut; odstawić na 1 godzinę, przecedzić. Pić 3 razy dz. po 100 ml. Stosować też do leczenia łuszczycy i chorób zakaźnych (bakteryjnych i wirusowych).
Rp. 1. Mieszanka odtruwająca i regulująca metabolizm, przeciwalergiczna.
Ziele nawłoci – 2 części
Ziele lub korzeń mniszka – 1 część
Ziele połonicznika – 1 cz.
Ziele jemioły – 2 cz.
Korzeń omanu – 1 cz.
Zioła wymieszać. 3 łyżki ziół zalać 2 szklankami wrzącej wody, odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3 razy dz. po 1 szklance.
Mieszankę można też zalać alkoholem - na każde 100 ml suszu dać 300 ml wina półsłodkiego; wytrawiać 5 dni; przefiltrować. Zażywać 2 razy dz. po 30 ml (wino).
Dodatkowe wskazania: choroby wirusowe, bakteryjne, alergie.
Rp. 2. Mieszanka przeciwnowotworowa
Kora, gałązki lub szyszeczki olchy szarej lub czarnej – 1 cz.
Ziele glistnika jaskółczego ziela – 1 cz.
Ziele sadźca konopiastego Eupatorium cannabinum – 1 cz.
Ziele barwinka pospolitego Vinca minor (często uprawiane, ponadto występuje w naturze) 1 cz.
Ziele nawłoci – 2 cz.
Składniki wymieszać. Zaparzyć jak Rp. 1. Stosować 2 razy dz. po 100 ml wyciągu wodnego.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 3. Mieszanka przeciwnowotworowa
Ziele glistnika 2 cz.
Kwiat lub ziele nagietka – 2 cz.
Ziele jemioły 3 cz.
Korzeń lub ziele mniszka – 1 cz.
Korzeń lub ziele cykorii – 1 cz.
Ziele rdestu ptasiego lub ostrogorzkiego – 2 cz.
Zioła wymieszać. Zaparzyć jak Rp. 1. Stosować 3 razy dz. po 1 szklance wyciągu wodnego lub 30 ml wina 2 razy dz.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 4. Mieszanka przeciwnowotworowa
Ziele ostrożenia warzywnego Cirsium oleraceum – 3 cz.
Ziele bylicy pospolitej lub piołunu – 1 cz.
Kłącze lub liść lepiężnika – 1 cz.
Ziele lub kwiatostan sadźca konopiastego – 2 cz.
Kwiat arniki – 1 cz.
Kwiat lub ziele nagietka – 2 cz.
Stosować jak Rp. 1.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 5. Mieszanka przeciwnowotworowa
Korzeń łopianu – 3 cz.
Ziele Tragopogon pratensis lub T. orientalis (kozibród łąkowy, roślina pospolita) – 2 cz.
Ziele jemioły – 1 cz.
Ziele jastrzębca kosmaczka lub leśnego (Hieracium pilosella, H. sylvaticum) – 2 cz.
Kłącze lub liść lepiężnika – 2 cz.
Gałązki lub kora czeremchy pospolitej – 3 cz.
Korzeń lub ziele mniszka – 1 cz.
Zioła wymieszać. Stosować jak Rp. 1.
Rp. 6. Mieszanka przeciwnowotworowa
Włóknouszek ukośny (huba brzozowa, olchowa lub modrzewiowa) – 2 cz.
Purchawka chropowata Lycoperdon perlatum (suszona lub świeżo mielona) – 2 cz.
Ziele glistnika – 1 cz.
Ziele lub korzeń mniszka – 1 cz.
Korzeń lub ziele omanu – 1 cz.
Składniki wymieszać. Przygotować jak Rp. 1. Stosować 2 razy dz. po 1 szklance.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 7. Mieszanka przeciwnowotworowa
Gałązki lub liść morwy – 3 cz.
Gałązki lub liść olchy – 3 cz.
Ziele jemioły – 2 cz.
Suszone gałązki modrzewia – 2 cz.
Liść lub gałązki platanu – 2 cz.
Zioła po wysuszeniu rozdrobić i zmieszać w wyznaczonych proporcjach. 2 łyzki mieszanki zalać 1 szkl. wody, zagotować, odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3 razy dz. po 1 szklance. Do uzyskanego schłodzonego wywaru wlać dodatkowo 5 ml nalewki miłorzębowej Ginkgo biloba (dostępna w aptekach i w sklepach zielarskich).
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 8. Mieszanka przeciwnowotworowa
Huba pospolita Fomes fomentarius (biała huba brzozowa, olchowa, dębowa, modrzewiowa) (huba pospolita posiada odmienne właściwości farmakologiczne, w tym przeciwnowotworowe niż czarna huba – włóknouszek) - 2 cz.
Purchawka chropowata Lycoperdon perlatum (suszona lub świeżo mielona) – 2 cz.
Ziele glistnika – 1 cz.
Ziele ruty – 1 cz.
Ziele skrzypu – 1 cz.
Ziele rdestu ptasiego, wężownika lub ostrogorzkiego – 2 cz.
Zioła wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 1 szkl. wody, gotować 5 minut; odstawić na 20 minut przecedzić. Pić 2 razy dz. po 200 ml. Do uzyskanego schłodzonego wywaru wlać dodatkowo 5 ml nalewki miłorzębowej Ginkgo biloba (dostępna w aptekach i w sklepach zielarskich).
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy. Mieszanka działa przeciwwirusowo.
Na witrynie tej przedstawiam Państwu preparaty galenowe, które wykazują wpływ przeciwnowotworowy.
Przy dobieraniu preparatów kierowałem się wynikami własnych badań i obserwacji (prowadzonych od 1997 r.) oraz wiedzą zdobytą z różnych publikacji. Receptury tutaj podane są opracowane przeze mnie.
Nie daję gwarancji, że wszystkie opublikowane tu preparaty będą działały przeciwnowotworowo in vivo, czyli w żywym organizmie. Podałem tu bowiem także preparaty hamujące proliferację komórek nowotworowych, co spostrzegłem podczas badań in vitro (na pożywkach). W związku z tym proszę nie oczekiwać ode mnie, że opisane tutaj leki wyleczą każdego chorego na nowotwór. Podobnie zresztą jest z lekami oficjalnymi - niestety nie zawsze leczą.
Nie prowadzę produkcji ani dystrybucji tych preparatów, dlatego proszę nie zwracać się do mnie w tej sprawie.
Witrynę tę publikuję jako naukowiec zajmujący się fitoterapią i fitofarmakologią i poinformować chorych, że są alternatywne i efektywnie działające środki lecznicze; nie należy się więc poddawać, lecz walczyć z rakiem do końca.
Chory lub jego rodzina przy konsultacji z lekarzem prowadzącym mogą sporządzić wybrany preparat i stosować go w terapii.
Opisane tutaj leki w przepisanych dawkach nie szkodzą zdrowiu; mogą natomiast zahamować postępowanie choroby nowotworowej. Wiele podanych poniżej preparatów zmniejsza skutki uboczne występujące podczas chemioterpii.
Zamieściłem tutaj także naturalne preparaty pomocne w leczeniu chorób autoimmunologicznych, np. tocznia rumieniowatego skórnego i układowego i łuszczycy.
Receptury
Fallopia japonica (Houtt.) Decraene, czyli Polygonum cuspidatum Siebold – rdest (rdestowiec) japoński – rośnie pospolicie w Polsce!
Surowiec: ziele i kłącza - Polygoni Cuspidati Rhizoma et Folia
Kłącza należy wykopywać jesienią lub wiosną, od razu rozdrobnić i wysuszyć w temperaturze do 50o C. Można też wykorzystać świeże kłącza do przygotowania odwaru i intraktu. Liście pozyskuje się latem (przed kwitnięciem) i w czasie kwitnienia, suszy w temp. do 50o C.
Jest to roślina krzaczasta, o niezwykle szybkim wzroście i rozwoju, dorastająca do kilku metrów wysokości (3-5 m), o grubych łodygach podobnych do bambusa (puste w środku), stąd nazywana pospolicie fałszywym bambusem. Kłącza są grube, rozległe, ciemnożółte w przekroju, o korze czerwonawej lub brunatnej. Kwitnie późną jesienią, rzadko jednak zdąży w naszym klimacie zaowocować, bowiem jest wrażliwa na przymrozki. Zależy to jednak od regionu kraju i stanowiska. Jest rośliną wieloletnią, jednakże cała nadziemna część rośliny zasycha na zimę. Wiosną pędy są szybko odtwarzane. Kwiaty drobne, niepozorne, kremowe, białawe lub różowawe, wonne. Liście duże, sercowate. Łodygi i ogonki często czerwonawo nabiegłe.
Rośnie wzdłuż rzek, strumieni, na gruzowiskach, w rowach, przy torach, drogach, na ugorach i nieużytkach. Jest to roślina ruderalna, azotolubna. Im starsza tym wyższa i masywniejsza. Rozmnaża się głównie wegetatywnie. Łatwo ją hodować. Moim zdaniem ma spore walory estetyczne i może służyć jako roślina ozdobna. Jest przybyszem z Azji. W Polsce niedawno się pojawiła, dlatego nie jest opisana w większości przewodników i kluczy do oznaczania roślin. Na Podkarpaciu jej stanowiska zanotowałem w latach osiemdziesiątych w dolinie Wisłoka i Lubatówki. Z biegiem lat rozpowszechniała się na całym obszarze, zwłaszcza w trakcie powodzi.
Skład chemiczny: resveratrol, flawonoidy (np. rutozyd, kwercetyna, kwercytryna, hiperozyd, ramnazyna, persykaryna), kwas galusowy, kwas elagowy, garbniki, katechiny, naftochinony, antrachinony, seskwiterpeny, beta-sitosterole. 3,4′,5-trihydrostilbene-3-β-D-glucoside – polidatina (polydatin), 2,5-dimethyl-7-hydroxychromone, 7-hydroxyl-4-methoxy-5-methylkumaryna, torachrysone-8-O-D-glukozyd, beta-sitosterol-glukozyd.
Resveratrol (trans-3,5,4'-trihydroxystilbene) jest to fitoaleksyna, czyli czynnik antybiotyczny (fitoncyd) w układzie odpornościowym rośliny. Działa niszcząco na patogenny, które wtargnęły do rośliny. W organizmie człowieka wykazuje także dużą aktywność biologiczną. Jest antyoksydantem, zapobiega powstawaniu wolnych rodników i nadtlenków. Działa przeciwnowotworowo. Jest naturalnym fitoestrogenem, czyli związkiem potęgującym działanie estrogenów i działający antyandrogennie. Bardzo pomocny w leczeniu trądzików, w tym acne inversa. Wykazuje właściwości przeciwzapalne. Wino zawdzięcza wiele właściwości leczniczych właśnie obecności w składzie resveratrolu. Resveratrol zapobiega chorobie wieńcowej. Rozszerza naczynia wieńcowe, usprawnia krążenie wieńcowe, zapobiega miażdżycy i zmianom zwyrodnieniowym tkanki nabłonkowej i łącznej naczyń krwionośnych. Zapobiega zawałowi serca.
Działanie farmakologiczne: silnie ściągające, przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwobrzękowe, przeciwwysiękowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwpierwotniakowe, przeciwroztoczowe, lekko przeczyszczające (u niektórych osób), silnie uspokajające, hamuje wydzielanie żółci, śliny, soku żołądkowego, hamuje wydzielanie soku trzustkowego i jelitowego, przyśpiesza gojenie ran na błonach śluzowych i skórze, przyśpiesza leczenie wrzodów, wyraźnie hamuje reakcje autoimmunologiczne. Rozszerza oskrzela i oskrzeliki, ułatwia oddychanie przy nieżytach układu oddechowego, usuwa zalegający śluz w drogach oddechowych, tłumi kaszel. Jest to silny inhibitor kinaz tyrozyny i lipooksygenazy. Hamuje odkładanie triglicerydów i cholesterolu w wątrobie oraz tworzenie blaszek miażdżycowych. Hamuje podziały komórek nowotworowych i przerzuty nowotworów. Działając antymutagennie, wymiatając wolne rodniki i nadtlenki wykazuje dodatkowy wpływ przeciwnowotworowy (profilaktyka). Nie obniża stężenie TNF i aktywności przeciwnowotworowej limfocytów, pomimo hamowania autoagresji immunologicznej. Jest to wiec szczególnie wartościowa roślina w leczeniu nowotworów i chorób autoimmunologicznych, np. tocznia rumieniowatego i łuszczycy. Fitoncydy (2-methoxy-6-acetyl-7-methyl-juglon) zawarte w rdeście japońskim wykazują większe działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze do wielu stosowanych w lecznictwie syntetycznych antybiotyków. Wyciągi z rdestu japońskiego niszczą między innymi: Propionibacterium acnes, Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Candida albicans, Cryptococcus, Leptospira, Moraxella. Hamuje wydzielanie łoju.
Wskazania: nowotwory i przerzuty nowotworów, reumatyzm, reumatoidalne zapalenie stawów, artretyzm, zaburzenia okresu po- i przekwitania (menopauza: objawy trudne do leczenia: uderzenia gorąca, uderzenia krwi do głowy, mroczki w oczach, szum w uszach), miażdzyca, choroba wieńcowa, cukrzyca, stłuszczenie wątroby, łuszczyca (psoriasis), toczeń rumieniowaty skórny i układowy (lupus erythematosus, erythematodes), pyodermia, pokrzywka, plamice, pęcherzyca, liszaje, liszajce, atopowe zapalenie skóry, (dermatitis atopica), zapalenie wątroby, w tym wirusowe zapalenie wątroby (hepatitis), zapalenie trzustki, wrzody żołądka, oporne na leczenie trądziki, w tym acne inversa, brodawczaki i owrzodzenia jelita grubego, bezsenność, nieżyty jelit i żołądka, grzybice układowe i skórne, nużyca, hirsutyzm, choroby zakaźne, zapalenie odbytu, upławy, zapalenie przydatków i pochwy, świąd sromu, zapalenie męskich narządów płciowych, zapalenie piersi, stany zapalne gardła i jamy ustnej, opryszczka, bolesne nadżerki w jamie ustnej.
Odwar: 2 łyżki kłączy suchych lub liści zalać 1 szkl. wody, gotować 5 minut; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 2-3 razy dz. po 150 ml; przy nieżytach przewodu pokarmowego i układu oddechowego – 100 ml 4 razy dz.
Odwar do lewatyw (stany zapalne, hemoroidy, owrzodzenia, brodawczaki), do płukania narządów płciowych i okładów na skórę: 3 łyżki kłączy suchych lub świeżych zalać 2 szklankami wody; gotować 10 minut; przecedzić, uzupełnić brakująca ilość wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Do odbytu wprowadzać ciepły odwar w ilości 100-150 ml. Płukanki narządów płciowych i przepłukiwanie pochwy stosować 3 razy dz. Okłady na skórze (4 razy dz.) trzymać 2 godziny. Ponadto do płukania gardła i jamy ustnej przy stanach zapalnych i ropnych.
Przy nowotworach pić odwar ze świeżych lub suchych kłączy 4 razy dz. po 100 ml lub 2 razy dz. po 200 ml.
Intrakt rdestnicowy - Intractum Poygoni cuspidati: 1 szklankę rozdrobnionych kłączy zalać 400 ml gorącego alkoholu 40%; odstawić w szczelnie zamkniętym słoju na 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dz. po 10-15 ml w 100 ml wody. Taki też roztwór stosowac do okładów na skórę. Skórne zmiany przemywać 3 razy dz. intraktem nierozcieńczonym.
Ekstrakt z rdestu japońskiego: 1 szklankę świeżego lub suchego kłącza rozdrobnić i zalać 1 szkl. następującego rozpuszczalnika: 170 ml alkoholu 20% (aby taki roztwór uzyskać wystarczy wódkę czystą 40% rozcieńczyć wodą w proporcji 1:1) + 30 ml glicerolu płynnego (gliceryna w płynie dostępna jest w aptekach i w sklepach zielarskich). Oba płyny zmieszać. Surowiec zalany sporządzonym rozpuszczalnikiem zamknąć w słoju i odstawić na 7 dni, po czym przefiltrować. Ekstrakt stosować do przemywania skórnych zmian 3 razy dz. Można po rozcieńczeniu stosować również do okładów (10 ml na 100 ml wody) i płukania jamy ustnej i gardła przy pleśniawkach, zajadach, zapaleniu dziąseł, zapaleniu gardła i języka. Do pędzlowania w stanie nierozcieńczonym nadżerek i opryszki.
Maść rdestnicowa Unguentum Polygoni cuspidati do leczenia skórnych zmian chorobowych (np. łuszczyca, toczeń, trądzik) w tym guzów rakowych. Najpierw trzeba przygotować ekstrakt alkoholowo-glicerynowy z rdestu (patrz wyżej) oraz ekstrakt naftowy z rdestu. Ekstrakt naftowy lub oliwkowy z rdestu japońskiego Naphta seu Oleum Polygini cuspidati: 1 szklankę kłączy świeżych lub suchych rozdrobnić, skropić spirytusem czystym i zalać 200 ml ciepłej nafty kosmetycznej lub oliwy z oliwek; odstawić w słoju zamkniętym na 7 dni; przefiltrować przez gęste sito lub gazę. 15 ml ekstraktu alkoholowo-glicerynowego z rdestu japońskiego i 15 ml ekstraktu naftowego (lub oliwnego) z rdestu zmieszać z 2 łyżkami maści nagietkowej i 2 łyżkami maści arnikowej (obie są dostępne w aptekach i w sklepie zielarskim, np. firmy Ziaja, Elissa). Na końcu do ucieranej maści dodać 3 ml olejku sandałowego lub cedrowego. Schorzałe miejsca smarować 3-4 razy dz. Warto połączyć maść rdestnicową z maścią włóknouszkowo-glistnikową – Unguentum Innonoti-Chelidonii (receptura: patrz niżej) w proporcji 1:1. Równocześnie zawsze przyjmować rdest japoński doustnie.
Rp. Mieszanka przeciwnowotworowa
Kłącze rdestnicy (rdestu japońskiego) – 2 część
Huba pospolita (wierzbowa, olchowa, brzozowa lub modrzewiowa) – 1 cz.
Ziele lub lepiej korzeń glistnika jaskółczego ziela – 1 cz.
S.P. Zioła wymieszać. 3 łyżki mieszanki zalać 450 ml wody; gotować 10 minut; przecedzić, uzupełnić brakująca ilość wody przepłukując nią wyekstrahowany już surowiec. Pić 3 razy dz. po 150 ml.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Włóknouszek ukośny – Inonotus obliquus (Hymenochaetaceae) = czarna huba modrzewiowa = czarna huba brzozowa
Jest to grzyb zwany popularnie hubą brzozową lub modrzewiową. Ma postać chropowatego, często nieregularnego kształtu guza barwy brunatnej, czarnawej lub brązowoczarnej. Rośnie na pniach modrzewi, brzóz i olch. Rozpowszechniony jest w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce częsty. Jest twardy, trudny do zerwania z pnia. Stosowany w medycynie ludowej od około XVI wieku do leczenia miażdżycy, nadciśnienia, przewlekłych stanów zapalnych przewodu pokarmowego, wrzodów żołądka, nowotworów gruczołów dokrewnych, żołądka, układu nerwowego, piersi, narządów płciowych, układu moczowego, skóry.
Składniki czynne: kwas agarycynowy, związki terpenowe (triterpeny), w tym laktony: lanosterol (3β- hydroxy-lanosta-8,24-diene), inotodiol (3β-22-dihydroxy-lanosta-8,24-diene), trametonolinowy kwas (trametenolic acid = 3β -hydroxy-lanosta-8,24-dien-21-oic acid), lakton: 3β -hydroxy-8,24-dien-lanosta-21,23-lactone.
Najsilniejsze działanie przeciwnowotworowe wykazują: inotodiol i lanosterol.
Wodne wyciągi zawierają mało składników czynnych, dlatego poleca się sporządzanie wodno-alkoholowych ekstraktów. Związki terpenowe i laktonowe włóknouszka niszczą również wirusy (np. grypy, HIV) i bakterie. Obniżają ciśnienie krwi, zwiększają liczbę erytrocytów i limfocytów we krwi. Wyciągi z włóknouszka mają właściwości immunostymulujące i ogólnie wzmacniające, przeciwpotne, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Działają też silnie przeciwtrądzikowo. Szczególnie korzystnie działają przy acne inversa i trądzikach niebakteryjnych opornych na inne leczenie. Istnieją doniesienia o leczniczym wpływie wyciągów z włóknouszka przy łuszczycy psoriasis. Może korzystnie działać u chorych na toczeń rumieniowaty (liszaj rumieniowaty Lupus erythematosus - Erythematodes).
W handlu znajdują się rozmaite preparaty z włóknouszka, niestety nie zawsze mające właściwą zawartość składników czynnych włóknouszka, dlatego ich nie polecam. Najlepiej zebrać surowiec ze stanu naturalnego i przygotować preparat leczniczy samodzielnie.
Grzyb pozyskuje się wiosną lub jesienią. Nie należy go suszyć w wyższej temperaturze niż 50% C. Przed lub po wysuszeniu surowiec trzeba zetrzeć na tarce i przechowywać w szczelnym opakowaniu.
Preparaty galenowe z Inonotus i ich stosowanie
Wodno-alkoholowy wyciąg: Extractum Innonoti obliqui: każdą szklankę (250 ml) świeżego lub suchego tartego surowca zalać 400 ml gorącego alkoholu 40%, wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 2 razy dz. po 15 ml na 1-2 godziny przed jedzeniem. Guzy skórne i podskórne przemywać równocześnie ekstraktem i stosować okłady 30 minutowe. Skórę trądzikową Acnes lub cierpiącą na łuszczycę Psoriasis przemywać 2-3 razy dz.
Odwar wodno-alkoholowy Decoctum Innoti: 2 łyżki świeżego lub suchego surowca zalać 1 szkl. wody i 1 szkl. alkoholu 40%, gotować 5 minut na małym ogniu; następnie odstawić na 1 godzinę pod przykryciem, przefiltrować. Podzielić na 3 porcie i wypić w ciągu dnia na 1-2 godziny przed jedzeniem.
Ekstrakt alkoholowo-glicerynowy włóknouszkowo-glistnikowy - Extractum Innonoti-Chelidonii: świeże lub suche ziele glistnika jaskółczego ziela (pół szklanki – 100 ml) i świeżą lub suchą hubę (100 ml = pół szklanki) zalać 300 ml gorącego rozpuszczalnika ekstrahującego (nie doprowadzić do zagotowania rozpuszczalnika podczas ogrzewania!!!). Rozpuszczalnik ekstrahujący przygotować następująco: do 100 ml alkoholu 40% wlać 50 ml glicerolu, wymieszać. Zalany surowiec wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2 razy dz. po 10 ml. Lek popić naparem z mieszanki nr 1. Choroby skórne oporne na leczenie, w tym guzy smarować 3-4 razy dziennie.
Maść włóknouszkowo-glistnikowa – Unguentum Innonoti-Chelidonii: na każde 2 łyżki stołowe maści nagietkowej lub arnikowej dać 1 łyżeczkę (ok. 5 ml) ekstraktu alkoholowo-glicerynowego włóknouszkowo-glistnikowowego (sporządź jak wyżej podano). Składniki mieszać aż do połączenia. Choroby skórne oporne na leczenie, w tym nowotworowe smarować 3-6 razy dz.
Preparaty różne
Poniżej podaję mieszanki ziołowe, które hamują podziały komórek nowotworowych in vitro. Ponadto z pewnością działają immunostymulująco, odtruwająco, antyoksydacyjnie, poprawiają krążenie, pobudzają czynności szpiku kostnego, działają przeciwwysiękowo, przeciwobrzękowo, przeciwhistaminowo, stabilizująco na błony komórkowe, przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie, moczopędnie. Regulują wypróżnienia i trawienie, zapobiegają kamicy żółciowej i moczowej, obniżają stężenie cholesterolu we krwi. Działają też spazmolitycznie, uspokajająco, ochronnie na miąższ wątroby. Niektóre działają także przeciwbólowo i rozluźniająco (oznaczyłem je dodatkowo znaczkiem ).
Fomes fomentarius - huba pospolita również działa przeciwnowotworowo. Surowiec najlepiej rozdrobnić w stanie świeżym, bo jest bardzo twardy. Odwar jest brązowy lub brunatny o silnym grzybowym zapachu i smaku. Obecność kilku drobnych białawych larw w grzybni huby jest częsta i nieunikniona. Nie należy się jednak tym przejmować i w miarę możliwości usuwać je w trakcie rozdrabniania. W suszonych grzybach spożywanych na Wigilię zapewniam, że jest tych robaków znacznie więcej J.
2 szklanki rozdrobnionego surowca zalać 2 litrami wody. Gotować pod przykryciem na małym ogniu przez 15 minut; odstawić na 1 godzinę, przecedzić. Pić 3 razy dz. po 100 ml. Stosować też do leczenia łuszczycy i chorób zakaźnych (bakteryjnych i wirusowych).
Rp. 1. Mieszanka odtruwająca i regulująca metabolizm, przeciwalergiczna.
Ziele nawłoci – 2 części
Ziele lub korzeń mniszka – 1 część
Ziele połonicznika – 1 cz.
Ziele jemioły – 2 cz.
Korzeń omanu – 1 cz.
Zioła wymieszać. 3 łyżki ziół zalać 2 szklankami wrzącej wody, odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3 razy dz. po 1 szklance.
Mieszankę można też zalać alkoholem - na każde 100 ml suszu dać 300 ml wina półsłodkiego; wytrawiać 5 dni; przefiltrować. Zażywać 2 razy dz. po 30 ml (wino).
Dodatkowe wskazania: choroby wirusowe, bakteryjne, alergie.
Rp. 2. Mieszanka przeciwnowotworowa
Kora, gałązki lub szyszeczki olchy szarej lub czarnej – 1 cz.
Ziele glistnika jaskółczego ziela – 1 cz.
Ziele sadźca konopiastego Eupatorium cannabinum – 1 cz.
Ziele barwinka pospolitego Vinca minor (często uprawiane, ponadto występuje w naturze) 1 cz.
Ziele nawłoci – 2 cz.
Składniki wymieszać. Zaparzyć jak Rp. 1. Stosować 2 razy dz. po 100 ml wyciągu wodnego.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 3. Mieszanka przeciwnowotworowa
Ziele glistnika 2 cz.
Kwiat lub ziele nagietka – 2 cz.
Ziele jemioły 3 cz.
Korzeń lub ziele mniszka – 1 cz.
Korzeń lub ziele cykorii – 1 cz.
Ziele rdestu ptasiego lub ostrogorzkiego – 2 cz.
Zioła wymieszać. Zaparzyć jak Rp. 1. Stosować 3 razy dz. po 1 szklance wyciągu wodnego lub 30 ml wina 2 razy dz.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 4. Mieszanka przeciwnowotworowa
Ziele ostrożenia warzywnego Cirsium oleraceum – 3 cz.
Ziele bylicy pospolitej lub piołunu – 1 cz.
Kłącze lub liść lepiężnika – 1 cz.
Ziele lub kwiatostan sadźca konopiastego – 2 cz.
Kwiat arniki – 1 cz.
Kwiat lub ziele nagietka – 2 cz.
Stosować jak Rp. 1.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 5. Mieszanka przeciwnowotworowa
Korzeń łopianu – 3 cz.
Ziele Tragopogon pratensis lub T. orientalis (kozibród łąkowy, roślina pospolita) – 2 cz.
Ziele jemioły – 1 cz.
Ziele jastrzębca kosmaczka lub leśnego (Hieracium pilosella, H. sylvaticum) – 2 cz.
Kłącze lub liść lepiężnika – 2 cz.
Gałązki lub kora czeremchy pospolitej – 3 cz.
Korzeń lub ziele mniszka – 1 cz.
Zioła wymieszać. Stosować jak Rp. 1.
Rp. 6. Mieszanka przeciwnowotworowa
Włóknouszek ukośny (huba brzozowa, olchowa lub modrzewiowa) – 2 cz.
Purchawka chropowata Lycoperdon perlatum (suszona lub świeżo mielona) – 2 cz.
Ziele glistnika – 1 cz.
Ziele lub korzeń mniszka – 1 cz.
Korzeń lub ziele omanu – 1 cz.
Składniki wymieszać. Przygotować jak Rp. 1. Stosować 2 razy dz. po 1 szklance.
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 7. Mieszanka przeciwnowotworowa
Gałązki lub liść morwy – 3 cz.
Gałązki lub liść olchy – 3 cz.
Ziele jemioły – 2 cz.
Suszone gałązki modrzewia – 2 cz.
Liść lub gałązki platanu – 2 cz.
Zioła po wysuszeniu rozdrobić i zmieszać w wyznaczonych proporcjach. 2 łyzki mieszanki zalać 1 szkl. wody, zagotować, odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3 razy dz. po 1 szklance. Do uzyskanego schłodzonego wywaru wlać dodatkowo 5 ml nalewki miłorzębowej Ginkgo biloba (dostępna w aptekach i w sklepach zielarskich).
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy.
Rp. 8. Mieszanka przeciwnowotworowa
Huba pospolita Fomes fomentarius (biała huba brzozowa, olchowa, dębowa, modrzewiowa) (huba pospolita posiada odmienne właściwości farmakologiczne, w tym przeciwnowotworowe niż czarna huba – włóknouszek) - 2 cz.
Purchawka chropowata Lycoperdon perlatum (suszona lub świeżo mielona) – 2 cz.
Ziele glistnika – 1 cz.
Ziele ruty – 1 cz.
Ziele skrzypu – 1 cz.
Ziele rdestu ptasiego, wężownika lub ostrogorzkiego – 2 cz.
Zioła wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 1 szkl. wody, gotować 5 minut; odstawić na 20 minut przecedzić. Pić 2 razy dz. po 200 ml. Do uzyskanego schłodzonego wywaru wlać dodatkowo 5 ml nalewki miłorzębowej Ginkgo biloba (dostępna w aptekach i w sklepach zielarskich).
Wskazania dodatkowe: choroby autoimmunologiczne, np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty skórny i układowy. Mieszanka działa przeciwwirusowo.
