Pchła ludzka – (Pulex irritans)

Należą do rzędu Aphaniptera. Odżywiają się krwią ludzi, choć mogą pasożytować również na lisach, borsukach, łasicach, kotach i psach. Samica jest większa od samca i dorasta do 3 mm długości; samiec do 2,5 mm. Trzecia para odnóży krocznych jest skoczna, brak skrzydeł. Aparat gębowy typu kłująco-ssącego. Oczy proste. Ciało pokryte szczecinkami skierowanymi ku tyłowi. Barwa ciemnobrunatna. Larwy są ruchliwe, robakowate, żywią się resztkami organicznymi. Jaja są składane do szpar podług i mebli. Przeobrażenie jest zupełne (larwa i poczwarka). Jest żywicielem pośrednim tasiemca Dipylidium caninum. Pchła szczurza Xenopsylla cheopis jest propagatorem pałeczki dżumy Yersinia pestis. Pchła ludzka może być przenosicielem pałeczki tularemii Francisella tularensis.

owad widoczny gołym okiem. W miejscu ukłucia powstaja plamki i grudki zapalne, świąd, niekiedy wtórne zakażenie bakteriami ropnymi. Widoczne są przeczosy powstałe w wyniku ciągłego drapania.

zmian skórnych - jak w przypadku Acarida (leki przeciwzapalne i przeciwświądowe, odkażające).

Zwalczanie - patrz wszy i pluskwy.