Indianie Hopi

Hopi to niewielkie (około 10000 osób) plemię Indian, zamieszkujące północno-wschodnią Arizonę w USA. Ich przodkowie przybyli tam około 700 roku naszej ery. Uważa się ich za potomków Majów – jednego z najstarszych narodów Ameryki.

Zgodnie z ich filozofią wszystkie istoty żywe są ze sobą spokrewnione duchowo. Ludzie nie są oddzieleni od natury i nie są w stanie nad nią panować, stanowiąc jedynie jeden z jej elementów.

Zasadniczym elementem kultury Hopi jest mitologia, a mit Pahany, Starszego Białego Brata, na którego powrót czekają, odgrywa najważniejszą rolę w ich etyce. Hopi posługują się terminem „Koyanisqaatsi” czyli „świata pozbawionego równowagi”. Jego przykładem jest obecne niszczenie środowiska naturalnego, wymieranie wielu gatunków roślin i zwierząt, wojny, czy zagrożenie konfliktem nuklearnym.

Niepisany kodeks Hopi każe jednostce działać na rzecz społeczności, ponieważ według wierzeń Hopi, zaniedbanie powinności wobec społeczeństwa wpływa negatywnie na ogólny pożytek zbiorowości. Choroba jest według nich przejawem zaniedbania obowiązków jednostki wobec grupy oraz braku troski o innych.

Wśród Hopi brak jest funkcji wojownika, a jedną z najwyższych wartości jest pokój. Sama nazwa Hopi oznacza „tych którzy żyją w pokoju”.

Człowiek ich zdaniem posiada wzdłuż osi kręgosłupa kilka ośrodków wibracyjnych, które współgrają z różnymi aspektami jego rozwoju duchowego. Owych ośrodków używają w celu diagnozowania i leczenia chorób. Przypomina to układ czakr, w którym podobnie, jak u Hopi najważniejszy jest ośrodek na szczycie głowy.

Hopi postrzegają Kosmos jako skomplikowany układ sił i energii, które pozostają w idealnej równowadze. Bez tej równowagi życie na Ziemi zamarłoby. Dlatego najważniejsze jest przywracanie tej równowagi w każdym przypadku jej zaburzenia.

Indianom Hopi przypisuje się wynalezienie metody świecowania uszu przy pomocy specjalnych świec. (Należy zauważyć, że Vanessa Charles, urzędniczka public relations dla Plemiennej Rady Hopi (Hopi Tribal Council) orzekła, że konchowanie uszu "nie jest i nigdy nie było praktyką zapoczątkowaną przez plemię Hopi albo ludzi Hopi." Reprezentanci Hopi wiele razy prosili jednego z producentów "Świec Usznych Hopi" by zaprzestał posługiwania się ich nazwą, ten jednak nigdy nie przystał na to żądanie i wciąż twierdzi, że świece pochodzą od plemienia Hopi.)

Świecowanie uszu

Zabieg polega na umieszczeniu w zewnętrznym otworze kanału słuchowego tlącej się rurki nasączonej woskiem pszczelim, którą nazywamy „świecą Hopi”. Zabieg powinien trwać, dopóki świeca wypali się do właściwej długości. Podczas zabiegu pacjent leży na boku. Pomieszczenie, w którym wykonuje się świecowanie musi być spokojne i temperatura w nim panująca powinna być temperaturą komfortu – nie powodować wrażenia nadmiernego ciepła ani chłodu.

Kiedy człowiek ułoży się na boku, w celu poprawy ukrwienia należy rozmasować jego małżowinę uszną z użyciem olejku lub kremu.

Następnie do ucha wkłada się zapaloną świecę, tak aby delikatnie zatkać otwór, lecz nie umieszczać jej zbyt głęboko. Gdy świeca wypali się do odpowiedniej długości (trwa to ok. 15 minut), usuwa się ją i gasi, po czym z ucha usuwa się osady powstałe podczas świecowania.

Zabieg powtarzamy w drugim uchu.

Działanie świec

Ze względu na niewielką średnicę świec, po ich zapaleniu płomień zatyka ich otwór. Ciepło promieniujące z płomienia topi wosk z ziołami w niższej warstwie, przez co przechodzą one w stan gazowy. Ogrzane powietrze zawierające lecznicze substancje czynne zwiększa ciśnienie i wymusza obieg gazów w kanale świecy.

Ciepłe powietrze wydostaje się dołem ze świecy i wnika do kanału słuchowego, gdzie na ściankach osadzają się substancje lecznicze, a samo powietrze owiewa wnętrze kanału słuchowego i rozgrzewa jego ścianki. Nasila się ukrwienie okolicznych tkanek i zwiększa się przepływ limfy, co zmniejsza obrzęki w tej okolicy.

Wskazania do stosowania świec Hopi

• zapalenia uszu i zatok

• nadmierne gromadzenie się woskowiny w kanale słuchowym zewnętrznym

• zapalenie błony śluzowej nosa

• zastoje limfy

• ropne zapalenia zębów trzonowych

Zabiegu nie wolno wykonywać, jeśli występuje perforacja błony bębenkowej, w przypadku ropnego zapalenia ucha i alergii na miód oraz inne produkty pochodzenia pszczelego. Przeciwwskazaniem są również tętniaki mózgu. Przy nadciśnieniu tętniczym należy zachować szczególną ostrożność.