Badanie Vegatestem, wieloletni specjalista
Choroba: Owsica (Enterobiosis, oxyuriosis)
{jgxgal folder:=[images/parasites/owsik] cols:=[4]}
Żródła zdjęć:
1.http://micro.magnet.fsu.edu/
2.http://mylesson.swu.ac.th/
3.http://www.parasitologia.uchile.cl
4.

Objawy

swędzenie w okolicy odbytu, u dziewcząt – świąd i stan zapalny warg sromowych oraz przedsionka pochwy, niekiedy upławy. Ponadto nerwowość, wychudzenie, ogólne osłabienie, bóle brzucha., rzadziej zapalenie wyrostka robaczkowego.


Historia odkrycia

Znany od dawna, lecz pierwszy opisał fo Karol Linneusz w 1758 roku

Występowanie

Występuje szczególnie w krajach klimatu umiarkowanego.


Budowa

{jgibox title:=[Zarys anatomii obleńców] style:=[width:500px;]}

Wór skórno-mięśniowy. Otacza pierwotna jamę ciała. Wnętrze ciała nie wypełnia parenchyma, lecz płyn. Płyn jest pod pewnym ciśnieniem i wywiera nacisk na powłoki ciała, dzięki czemu ciało jest sprężyste i elastyczne, utrzymuje właściwy kształt. Wór okryty jest kutikulą – oskórkiem o budowie warstwowej. Pod oskórkiem leży nabłonek. Nabłonek i oskórek tworzą razem hipodermę. Pod hipoderma rozciągają się warstwy miocytów.

Układ pokarmowy. Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami: brzbietową i 2 boczno-brzusznymi. Dalej leży jama gębowa, gardziel, jelito środkowe i jelito tylne. W jelicie jest nabłonek cylindryczny. Trawienie odbywa się w świetle jelita, a strawiony pokarm jest następnie resorbowany przez komórki jelitowe.

Układ nerwowy zbudowany jest z pierścienia okołoprzełykowego (okołogardzielowy) i z pni nerwowych: brzusznego oraz grzbietowego. Pnie połączone są poprzecznymi spoidłami. U niektórych nicieni (Ascaris) występują jeszcze pnie boczne (w sumie wszystkich jest wówczas 6 pni odbiegających ku przodowi i ku tyłowi od obrączki okołogardzielowej). Do hipodermy docierają nerwy zakończone receptorami dotyku oraz chemoreceptory (wrażliwe na substancje chemiczne).

Układ wydalniczy. Jest to system cewek (2 wydłużone rurki) w kształcie litery H, wywodzący się z komórek olbrzymich (1 cewka powstaje z jednej komórki). W tylnej części są one ślepo zakończone, a w przedniej łączą się kanalikiem poprzecznym i uchodzą otworem wydalniczym po stronie brzusznej. Po bokach rurek wydalniczych leżą komórki fagocytarne wychwytujące metabolity szkodliwe i zbędne nierozpuszczalne w wodzie (kumulacja wewnątrzkomórkowa).

Układ rozrodczy żeński zbudowany jest z jajników, jajowodów i wspólnej dla nich macicy. Do macicy prowadzi otwór płciowy – pochwa przez który zachodzi zaplemnienie w trakcie kopulacji.

Układ rozrodczy męski zbudowany jest z jąder, nasieniowodów, przewodów wytryskowych uchodzących do kloaki. Brodawki płciowe, szczecinki i torebki kopulacyjne umożliwiają zaplemnienie samicy. Szczecinki kopulacyjne znajdują się w kieszonce przy kloace. Torebki kopulacyjne leżą w tylnej części ciała i ułatwiają przywieranie samca do samicy.
{/jgibox}

Ciało obłe (walcowate), białawe, okryte oskórkiem – kutikulą. Rozdzielnopłciowy z zaznaczonym dymorfizmem płciowym. Samica dorasta do 12 mm długości i 0,6 mm szerokości. Samiec dorasta do 3 mm długości i 0,2-0,3 mm szerokości. Koniec ciała samca jest zawinięty.

Przednia część ciała owsików jest rozszerzona buławkowato. W przedniej części znajduje się otwór gębowy, w tylnej odbyt.

Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami i prowadzi do jamy gębowej. Dalej leży gardziel z rozszerzeniem i jelito środkowe, a za nim jelito tylne, kończące się odbytem.

Układ rozrodczy samca zbudowany jest z nitkowatego jądra, nasieniowodu i szczecinki kopulacyjnej schowanej w kloace. Nasieniowód prowadzi do przewodu wytryskowego, a ten otwiera się do jelita tylnego (kloaka). Szczecinki kopulacyjne, czyli spicule oraz brodawki płciowe umożliwiają przyczepienie się w okolicy otworu płciowego samicy oraz zaplemnienie.

Układ rozrodczy samicy zbudowany jest z dwóch jajników, dwóch jajowodów i dwóch macic. Macice przechodzą we wspólną pochwę otwierającą się po stronie brzusznej.

Cykl rozwojowy

Owsiki przebywają w końcowej części jelita cienkiego i w jelicie grubym (okrężnica). Po osiągnięciu dojrzałości płciowej samice są zapładniane przez samców. Zapłodnione samice wędrują do odbytnicy, zazwyczaj nocą i wypełzają na zewnątrz w celu zniesienia jaj w fałdach okołoodbytowych (w fałdach zwieracza zewnętrznego odbytu). Składanie jaj wywołuje u chorego swędzenie. Drapanie w okolicy odbytu powoduje naniesienie jaj na dłonie i wprowadzenie ich pod paznokcie. Łatwo więc dochodzi do samozarażenia jak i też zakażania innych ludzi (dotykanie żywności, zabawek wkładanych przez dzieci do ust).

Sposoby zarażania

Choroba częsta wśród dzieci uczęszczających do publicznych żłobków i przedszkoli (80-90%). Jaj są odporne na wysychanie przez wiele tygodni. Mogą unosić się wraz z kurzem i osiadać na ludzi oraz żywność. Choroba “brudnych rąk”.

Zakażenie owsikiem następuje wskutek spożycia pokarmu zanieczyszczonego jajami, ponadto podczas wkładania do ust różnych przedmiotów i rąk zanieczyszczonych jajami. Choroba rozpowszechniona głównie wśród dzieci. Owsiki przebywają w końcowej części jelita cienkiego i w jelicie grubym (okrężnica). Po osiągnięciu dojrzałości płciowej samice są zapładniane przez samców. Zapłodnione samice wędrują do odbytnicy, zazwyczaj nocą i wypełzają na zewnątrz w celu zniesienia jaj w fałdach okołoodbytowych (w fałdach zwieracza zewnętrznego odbytu). Składanie jaj wywołuje u chorego swędzenie. Drapanie w okolicy odbytu powoduje naniesienie jaj na dłonie i wprowadzenie ich pod paznokcie. Łatwo więc dochodzi do samozarażenia jak i też zakażania innych ludzi (dotykanie żywności, zabawek wkładanych przez dzieci do ust). U dziewczynek samice wędrują również do przedsionka pochwy, w celu zniesienia jaj. Samica składa 8-10 tysięcy jaj.

W przewodzie pokarmowym, z jaj wylęgają się larwy, które następnie rozwijają się w jelicie do postaci dorosłych.
Parazyt jednodomowy. Pasożytuje u człowieka, w jelicie grubym.

Profilaktyka polega na zachowaniu zasad higieny osobistej i higieny żywienia.

Diagnostyka

W celu stwierdzenia zakażenia należy wykonać wymaz z okolicy odbytu (bagietka szklana, łopatka obłożona celofanem). Jaja bezbarwne, owalne lub elipsoidalne, długości 55 m m, po jednej stronie wklęsłe.

Leczenie konwencjonalne

Pyranthelum tabl. 250 mg, zawiesina 1 ml = 50 mg (Combantrin – tabl. 125 mg; zawiesina 1 ml = 50 mg) – podaje się per os jednorazowo 750 mg (maksymalna dawka jednorazowa 1000 mg). Po dwóch tygodniach kurację należy powtórzyć. Nie podawać równocześnie z piperazyną (interakcja) oraz kobietom w ciąży.

Mebendazol (Vermox) – tabl. 100 mg, zawiesina 5 ml = 100 mg – stosuje się per os 2 razy dziennie przez 3 dni lub 200 mg jednorazowo, a po 2 tygodniach powtórnie podaje lek.

Nie podawać ciężarnym i karmiącym kobietom oraz dzieciom do 2 r.ż. Lek teratogenny.

Tiabendazol (Mintezol – tabl. do żucia 500 mg, flakony 120 ml – zawiesina – 5 ml = 500 mg) – per os 25 mg/kg m.c. 2 razy dz. przez dwa dni. Po 7 dniach leczenie powtórzyć. Nie podawać ciężarnym (teratogenny lek) i karmiącym matkom.

Albendazol (Albenza – tabl. 200 mg, Eskazole – tabl. powl. 400 mg, Zentel – tabl. 200 mg, flakony 20 ml – zawiesina 5 ml=100 mg) – doustnie dorosłym 400 mg jednorazowo, dzieciom 100 mg jednorazowo. Po 7 dniach lek podać ponownie. Nie podawać w okresie laktacji i ciężarnym kobietom oraz dzieciom do 3 r.ż. Lek embriotoksyczny i teratogenny.

Leczenie metodami naturalnymi

W przygotowaniu


Materiał oparty na opracowaniu prof. Henryka Różańskiego

Oczyszczanie organizmu enzymami Bołotowa

 

oczyszczanie organizmu i leczenie raka według Huldy Clark

 

Katalog częstotliwości pasożytów wg Rife Clark i innych

 

Leczenie raka według Lebiediewa