Choroba: Owsica (Enterobiosis, oxyuriosis)
{jgxgal folder:=[images/parasites/owsik] cols:=[4]}
Żródła zdjęć:
1.http://micro.magnet.fsu.edu/
2.http://mylesson.swu.ac.th/
3.http://www.parasitologia.uchile.cl
4.

Objawy

Budowa

{jgibox title:=[Zarys anatomii obleńców] style:=[width:500px;]}

Wór skórno-mięśniowy. Otacza pierwotna jamę ciała. Wnętrze ciała nie wypełnia parenchyma, lecz płyn. Płyn jest pod pewnym ciśnieniem i wywiera nacisk na powłoki ciała, dzięki czemu ciało jest sprężyste i elastyczne, utrzymuje właściwy kształt. Wór okryty jest kutikulą – oskórkiem o budowie warstwowej. Pod oskórkiem leży nabłonek. Nabłonek i oskórek tworzą razem hipodermę. Pod hipoderma rozciągają się warstwy miocytów.

Układ pokarmowy. Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami: brzbietową i 2 boczno-brzusznymi. Dalej leży jama gębowa, gardziel, jelito środkowe i jelito tylne. W jelicie jest nabłonek cylindryczny. Trawienie odbywa się w świetle jelita, a strawiony pokarm jest następnie resorbowany przez komórki jelitowe.

Układ nerwowy zbudowany jest z pierścienia okołoprzełykowego (okołogardzielowy) i z pni nerwowych: brzusznego oraz grzbietowego. Pnie połączone są poprzecznymi spoidłami. U niektórych nicieni (Ascaris) występują jeszcze pnie boczne (w sumie wszystkich jest wówczas 6 pni odbiegających ku przodowi i ku tyłowi od obrączki okołogardzielowej). Do hipodermy docierają nerwy zakończone receptorami dotyku oraz chemoreceptory (wrażliwe na substancje chemiczne).

Układ wydalniczy. Jest to system cewek (2 wydłużone rurki) w kształcie litery H, wywodzący się z komórek olbrzymich (1 cewka powstaje z jednej komórki). W tylnej części są one ślepo zakończone, a w przedniej łączą się kanalikiem poprzecznym i uchodzą otworem wydalniczym po stronie brzusznej. Po bokach rurek wydalniczych leżą komórki fagocytarne wychwytujące metabolity szkodliwe i zbędne nierozpuszczalne w wodzie (kumulacja wewnątrzkomórkowa).

Układ rozrodczy żeński zbudowany jest z jajników, jajowodów i wspólnej dla nich macicy. Do macicy prowadzi otwór płciowy – pochwa przez który zachodzi zaplemnienie w trakcie kopulacji.

Układ rozrodczy męski zbudowany jest z jąder, nasieniowodów, przewodów wytryskowych uchodzących do kloaki. Brodawki płciowe, szczecinki i torebki kopulacyjne umożliwiają zaplemnienie samicy. Szczecinki kopulacyjne znajdują się w kieszonce przy kloace. Torebki kopulacyjne leżą w tylnej części ciała i ułatwiają przywieranie samca do samicy.
{/jgibox}

Ciało obłe (walcowate), białawe, okryte oskórkiem – kutikulą. Rozdzielnopłciowy z zaznaczonym dymorfizmem płciowym. Samica dorasta do 12 mm długości i 0,6 mm szerokości. Samiec dorasta do 3 mm długości i 0,2-0,3 mm szerokości. Koniec ciała samca jest zawinięty.

Przednia część ciała owsików jest rozszerzona buławkowato. W przedniej części znajduje się otwór gębowy, w tylnej odbyt.

Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami i prowadzi do jamy gębowej. Dalej leży gardziel z rozszerzeniem i jelito środkowe, a za nim jelito tylne, kończące się odbytem.

Układ rozrodczy samca zbudowany jest z nitkowatego jądra, nasieniowodu i szczecinki kopulacyjnej schowanej w kloace. Nasieniowód prowadzi do przewodu wytryskowego, a ten otwiera się do jelita tylnego (kloaka). Szczecinki kopulacyjne, czyli spicule oraz brodawki płciowe umożliwiają przyczepienie się w okolicy otworu płciowego samicy oraz zaplemnienie.

Układ rozrodczy samicy zbudowany jest z dwóch jajników, dwóch jajowodów i dwóch macic. Macice przechodzą we wspólną pochwę otwierającą się po stronie brzusznej.

Cykl rozwojowy

Owsiki przebywają w końcowej części jelita cienkiego i w jelicie grubym (okrężnica). Po osiągnięciu dojrzałości płciowej samice są zapładniane przez samców. Zapłodnione samice wędrują do odbytnicy, zazwyczaj nocą i wypełzają na zewnątrz w celu zniesienia jaj w fałdach okołoodbytowych (w fałdach zwieracza zewnętrznego odbytu). Składanie jaj wywołuje u chorego swędzenie. Drapanie w okolicy odbytu powoduje naniesienie jaj na dłonie i wprowadzenie ich pod paznokcie. Łatwo więc dochodzi do samozarażenia jak i też zakażania innych ludzi (dotykanie żywności, zabawek wkładanych przez dzieci do ust).

Sposoby zarażania

Choroba częsta wśród dzieci uczęszczających do publicznych żłobków i przedszkoli (80-90%). Jaj są odporne na wysychanie przez wiele tygodni. Mogą unosić się wraz z kurzem i osiadać na ludzi oraz żywność. Choroba “brudnych rąk”.

Zakażenie owsikiem następuje wskutek spożycia pokarmu zanieczyszczonego jajami, ponadto podczas wkładania do ust różnych przedmiotów i rąk zanieczyszczonych jajami. Choroba rozpowszechniona głównie wśród dzieci. Owsiki przebywają w końcowej części jelita cienkiego i w jelicie grubym (okrężnica). Po osiągnięciu dojrzałości płciowej samice są zapładniane przez samców. Zapłodnione samice wędrują do odbytnicy, zazwyczaj nocą i wypełzają na zewnątrz w celu zniesienia jaj w fałdach okołoodbytowych (w fałdach zwieracza zewnętrznego odbytu). Składanie jaj wywołuje u chorego swędzenie. Drapanie w okolicy odbytu powoduje naniesienie jaj na dłonie i wprowadzenie ich pod paznokcie. Łatwo więc dochodzi do samozarażenia jak i też zakażania innych ludzi (dotykanie żywności, zabawek wkładanych przez dzieci do ust). U dziewczynek samice wędrują również do przedsionka pochwy, w celu zniesienia jaj. Samica składa 8-10 tysięcy jaj.

W przewodzie pokarmowym, z jaj wylęgają się larwy, które następnie rozwijają się w jelicie do postaci dorosłych.
Parazyt jednodomowy. Pasożytuje u człowieka, w jelicie grubym.

Profilaktyka polega na zachowaniu zasad higieny osobistej i higieny żywienia.

Diagnostyka

W celu stwierdzenia zakażenia należy wykonać wymaz z okolicy odbytu (bagietka szklana, łopatka obłożona celofanem). Jaja bezbarwne, owalne lub elipsoidalne, długości 55 m m, po jednej stronie wklęsłe.

Pyranthelum tabl. 250 mg, zawiesina 1 ml = 50 mg (Combantrin – tabl. 125 mg; zawiesina 1 ml = 50 mg) – podaje się per os jednorazowo 750 mg (maksymalna dawka jednorazowa 1000 mg). Po dwóch tygodniach kurację należy powtórzyć. Nie podawać równocześnie z piperazyną (interakcja) oraz kobietom w ciąży.

Mebendazol (Vermox) – tabl. 100 mg, zawiesina 5 ml = 100 mg – stosuje się per os 2 razy dziennie przez 3 dni lub 200 mg jednorazowo, a po 2 tygodniach powtórnie podaje lek.

Nie podawać ciężarnym i karmiącym kobietom oraz dzieciom do 2 r.ż. Lek teratogenny.

Tiabendazol (Mintezol – tabl. do żucia 500 mg, flakony 120 ml – zawiesina – 5 ml = 500 mg) – per os 25 mg/kg m.c. 2 razy dz. przez dwa dni. Po 7 dniach leczenie powtórzyć. Nie podawać ciężarnym (teratogenny lek) i karmiącym matkom.

Albendazol (Albenza – tabl. 200 mg, Eskazole – tabl. powl. 400 mg, Zentel – tabl. 200 mg, flakony 20 ml – zawiesina 5 ml=100 mg) – doustnie dorosłym 400 mg jednorazowo, dzieciom 100 mg jednorazowo. Po 7 dniach lek podać ponownie. Nie podawać w okresie laktacji i ciężarnym kobietom oraz dzieciom do 3 r.ż. Lek embriotoksyczny i teratogenny.

Leczenie metodami naturalnymi

W przygotowaniu

---

Materiał oparty na opracowaniu prof. Henryka Różańskiego