Zagrożenia telefonów komórkowych dla zdrowia ujawnione przez wtajemniczonego
Czy bezprzewodowa przyszłość stanowi zagrożenie dla zdrowia ludności? Czy 100 milionów Amerykanów i 500 milionów ludzi na całym świecie jest narażonych na potencjalnie szkodliwe promieniowanie za każdym razem, gdy używa telefonu komórkowego? Gdy w 1993 r. przemysł wytwórczy telefonów komórkowych zaangażował dr George’a Carlo, by obalić zarzuty, że telefony takie – których nigdy nie poddano badaniom przed wypuszczeniem na rynek – powodują raka, nikomu nie przyszło do głowy, że odkryje on coś innego.
Żadne urządzenie w naszej epoce nie spotkało się z większą akceptacją konsumentów niż telefon komórkowy, jednak nurt obaw odnośnie ewentualnego jego zagrożenia dla zdrowia istniał w społeczeństwie od 1992 roku, gdy zaczęły się pojawiać informacje o ludziach, którzy używali telefonu komórkowego i zachorowali na raka mózgu. Producenci bezprzewodowych telefonów szybko zaangażowali niezależnego naukowca, dr George’a Carlo, by zbadał ten problem.
Dr Carlo może pochwalić się unikalnym zestawem predyspozycji. Jest nie tylko badaczem ochrony zdrowia publicznego, epidemiologiem i prawnikiem, ale także był wybrany przez producentów telefonów komórkowych w 1993 r. na kierownika „niezależnego programu badawczego” o nazwie Program Badań Techniki Bezprzewodowej (ang. skrót: WTR), mającego budżet 27 milionów dolarów, by zbadać ewentualny wpływ na zdrowie ze strony promieniowania z telefonów komórkowych. Mimo twierdzeń przedstawicieli tej gałęzi przemysłu, że „tysiące eksperymentów naukowych” wykazały już bezpieczeństwo telefonu komórkowego, dr Carlo przyrzekł, że będzie wierny nauce bez względu na to, gdzie go ona zaprowadzi. Wkrótce ustalił też, że przeprowadzono tylko kilka badań naukowych i bynajmniej nie było zgody co do istotnej kwestii, czy jesteśmy narażeni na groźne promieniowanie za każdym razem, gdy przykładamy komórkę do ucha.
Badania dr Carlo zaczęły ujawniać kolejne alarmujące objawy: telefony komórkowe zakłócają pracę rozrusznika serca, energia emitowana z telefonów komórkowych przenika głęboko do rozwijającej się czaszki dziecka, promieniowanie takich telefonów może naruszyć barierę krew – mózg, która chroni mózg przed inwazją toksyn oraz, co budzi największy niepokój, promieniowanie o częstotliwości radiowej tworzy mikrojądra w komórkach ludzkiej krwi, rodzaj uszkodzenia genów znany jako diagnostyczny wskaźnik raka.
Dzieci są bardziej podatne na promieniowanie niż dorośli. Dr Carlo przedstawił swe ustalenia zarówno producentom telefonów komórkowych, jak i Agencji ds. Żywności i Lekarstw, wzywając do kontynuowania badań, ale obaj jego adresaci w dalszym ciągu utrzymują, że telefony komórkowe są bezpieczne. W 1999 roku zaś wytwórcy wprowadzili na rynek telefony komórkowe ozdobione barwnymi podobiznami bohaterów komiksów, by wzbudzić zainteresowanie dzieci.
W miarę jak dr Carlo dostarczał kolejnych naukowych dowodów, że telefony komórkowe mogą być groźne dla zdrowia, ich producenci zareagowali zastopowaniem funduszów na jego badania i starali się zdyskredytować go w oczach dziennikarzy i innych naukowców. Jednak nieustraszony doktor podwoił swe wysiłki, by poznać prawdę i ustalić, jakie krytyczne zabezpieczenia mogą być ciągle jeszcze opracowane dla ochrony zdrowia ludności.
Dr Carlo, z pomocą weterana dziennikarstwa, Martina Schrama, napisał książkę o swych odkryciach, która zaskoczy i zaalarmuje wiele osób, a zwłaszcza tych spędzających godziny na rozmowach przez bezprzewodowy telefon. Zaskoczy ich, gdyż prawdopodobnie czytali oni lub słyszeli wiele doniesień, że telefony komórkowe są nieszkodliwe oraz że nie ma dowodów na ich szkodliwość. Książka zaalarmuje ich, gdyż przynosi stwierdzenie, że obie te opinie są fałszywe.
W swej książce dr Carlo ujawnia, że stawiano przeszkody jego usiłowaniom robienia tego co „słuszne”. Przykładowo opisuje on, co przeżył, gdy stało się oczywiste, że telefony komórkowe mogą zakłócać pracę rozrusznika serca i innych urządzeń medycznych. Carlo domagał się, by producenci takich telefonów natychmiast ostrzegli konsumentów o tym zagrożeniu, a następnie pomogli wytwórcom sprzętu medycznego opracować takie urządzenia, które byłyby całkowicie zabezpieczone przed promieniowaniem o częstotliwości radiowej. Producenci telefonów nie zgodzili się z nim: „Pana opinia odbiega od naszej w tej sprawie – powiedziano mu. – Nie ma problemu z telefonem, jest problem z rozrusznikiem serca. Nie ponosimy za to odpowiedzialności”.
Książka dr Carlo zatytułowana “Cell Phones: Invisible Hazards in the Wireless Age -- An Insider's Alarming Discoveries about Brain Cancer and Genetic Damage” (Telefony komórkowe: Niewidzialne zagrożenie w epoce bezprzewodowej – alarmujące odkrycia wtajemniczonego człowieka odnośnie raka mózgu i szkód genetycznych) jest dzwonkiem alarmowym, by kontynuować badania w celu opracowania bezprzewodowych urządzeń, które nie szkodzą użytkownikom oraz by nasilić kontrolę ze strony Kongresu i federalnych agencji nadzorczych. Książka ta wywoła gniew i niedowierzanie czytelników, że niczego nie podejrzewającemu społeczeństwu sprzedaje się urządzenie, z którym wiąże się tak wiele pytań bez odpowiedzi.
Książka przynosi też, najbardziej jak dotychczas wyczerpującą, prezentację prewencyjnych zabezpieczeń, jakie konsumenci mogą zastosować bezzwłocznie. To fascynujące i niepokojące spojrzenie na kolizję nauki z polityką jest przystępnym i uświadamiającym zbiorem podstawowych informacji z tej dziedziny, za który będą głęboko wdzięczni zaniepokojeni członkowie społeczeństwa i który będzie zignorowany, ze szkodą dla nas wszystkich, przez naszych prawodawców.
Dr Carlo może pochwalić się unikalnym zestawem predyspozycji. Jest nie tylko badaczem ochrony zdrowia publicznego, epidemiologiem i prawnikiem, ale także był wybrany przez producentów telefonów komórkowych w 1993 r. na kierownika „niezależnego programu badawczego” o nazwie Program Badań Techniki Bezprzewodowej (ang. skrót: WTR), mającego budżet 27 milionów dolarów, by zbadać ewentualny wpływ na zdrowie ze strony promieniowania z telefonów komórkowych. Mimo twierdzeń przedstawicieli tej gałęzi przemysłu, że „tysiące eksperymentów naukowych” wykazały już bezpieczeństwo telefonu komórkowego, dr Carlo przyrzekł, że będzie wierny nauce bez względu na to, gdzie go ona zaprowadzi. Wkrótce ustalił też, że przeprowadzono tylko kilka badań naukowych i bynajmniej nie było zgody co do istotnej kwestii, czy jesteśmy narażeni na groźne promieniowanie za każdym razem, gdy przykładamy komórkę do ucha.
Badania dr Carlo zaczęły ujawniać kolejne alarmujące objawy: telefony komórkowe zakłócają pracę rozrusznika serca, energia emitowana z telefonów komórkowych przenika głęboko do rozwijającej się czaszki dziecka, promieniowanie takich telefonów może naruszyć barierę krew – mózg, która chroni mózg przed inwazją toksyn oraz, co budzi największy niepokój, promieniowanie o częstotliwości radiowej tworzy mikrojądra w komórkach ludzkiej krwi, rodzaj uszkodzenia genów znany jako diagnostyczny wskaźnik raka.
Dzieci są bardziej podatne na promieniowanie niż dorośli. Dr Carlo przedstawił swe ustalenia zarówno producentom telefonów komórkowych, jak i Agencji ds. Żywności i Lekarstw, wzywając do kontynuowania badań, ale obaj jego adresaci w dalszym ciągu utrzymują, że telefony komórkowe są bezpieczne. W 1999 roku zaś wytwórcy wprowadzili na rynek telefony komórkowe ozdobione barwnymi podobiznami bohaterów komiksów, by wzbudzić zainteresowanie dzieci.
W miarę jak dr Carlo dostarczał kolejnych naukowych dowodów, że telefony komórkowe mogą być groźne dla zdrowia, ich producenci zareagowali zastopowaniem funduszów na jego badania i starali się zdyskredytować go w oczach dziennikarzy i innych naukowców. Jednak nieustraszony doktor podwoił swe wysiłki, by poznać prawdę i ustalić, jakie krytyczne zabezpieczenia mogą być ciągle jeszcze opracowane dla ochrony zdrowia ludności.
Dr Carlo, z pomocą weterana dziennikarstwa, Martina Schrama, napisał książkę o swych odkryciach, która zaskoczy i zaalarmuje wiele osób, a zwłaszcza tych spędzających godziny na rozmowach przez bezprzewodowy telefon. Zaskoczy ich, gdyż prawdopodobnie czytali oni lub słyszeli wiele doniesień, że telefony komórkowe są nieszkodliwe oraz że nie ma dowodów na ich szkodliwość. Książka zaalarmuje ich, gdyż przynosi stwierdzenie, że obie te opinie są fałszywe.
W swej książce dr Carlo ujawnia, że stawiano przeszkody jego usiłowaniom robienia tego co „słuszne”. Przykładowo opisuje on, co przeżył, gdy stało się oczywiste, że telefony komórkowe mogą zakłócać pracę rozrusznika serca i innych urządzeń medycznych. Carlo domagał się, by producenci takich telefonów natychmiast ostrzegli konsumentów o tym zagrożeniu, a następnie pomogli wytwórcom sprzętu medycznego opracować takie urządzenia, które byłyby całkowicie zabezpieczone przed promieniowaniem o częstotliwości radiowej. Producenci telefonów nie zgodzili się z nim: „Pana opinia odbiega od naszej w tej sprawie – powiedziano mu. – Nie ma problemu z telefonem, jest problem z rozrusznikiem serca. Nie ponosimy za to odpowiedzialności”.
Książka dr Carlo zatytułowana “Cell Phones: Invisible Hazards in the Wireless Age -- An Insider's Alarming Discoveries about Brain Cancer and Genetic Damage” (Telefony komórkowe: Niewidzialne zagrożenie w epoce bezprzewodowej – alarmujące odkrycia wtajemniczonego człowieka odnośnie raka mózgu i szkód genetycznych) jest dzwonkiem alarmowym, by kontynuować badania w celu opracowania bezprzewodowych urządzeń, które nie szkodzą użytkownikom oraz by nasilić kontrolę ze strony Kongresu i federalnych agencji nadzorczych. Książka ta wywoła gniew i niedowierzanie czytelników, że niczego nie podejrzewającemu społeczeństwu sprzedaje się urządzenie, z którym wiąże się tak wiele pytań bez odpowiedzi.
Książka przynosi też, najbardziej jak dotychczas wyczerpującą, prezentację prewencyjnych zabezpieczeń, jakie konsumenci mogą zastosować bezzwłocznie. To fascynujące i niepokojące spojrzenie na kolizję nauki z polityką jest przystępnym i uświadamiającym zbiorem podstawowych informacji z tej dziedziny, za który będą głęboko wdzięczni zaniepokojeni członkowie społeczeństwa i który będzie zignorowany, ze szkodą dla nas wszystkich, przez naszych prawodawców.
