{jgxgal folder:=[images/parasites/glistakocia] cols:=[4]}
Źródła zdjęć:
1. http://users.unimi.it
2. http://www.kocky-online.cz
Objawy
Objawy toksokarozy u człowieka zależą od
lokalizacji larw przetrwalnikowych. Do ogólnych objawów należą:
eozynofilia, wzrost stężenia gammaglobulin, powiększenie węzłów
chłonnych, gorączka, nudności, wymioty, ogólne osłabienie, brak
apetytu, powiększenie i bóle śledziony oraz wątroby, pokrzywka na
skórze. W razie umiejscowienia larw w gałce ocznej – widoczne larwy w
obrębie tkanek gałki, stan zapalny, wysięk komórkowy w komorze
przedniej, ziarniaki z limfocytów i eozynocytów w obrębie siatkówki,
naczyniówki i (lub) nerwy wzrokowego.
Larwy obecne w rdzeniu kręgowym lub w mózgu wywołują objawy neurologiczne (drgawki, bóle, porażenie) i psychiczne.
Larwy obecne w płucach są powodem wystąpienia nacieków Löfflera i stanów zapalnych.
Historia odkrycia
Pierwszy opisał Schranka w 1788 roku, zas w ubiegłym wieku Brumpt w 1927 rokuWystępowanie
Na całym świecieBudowa
{jgibox title:=[Zarys anatomii obleńców] style:=[width:500px;]}Wór skórno-mięśniowy. Otacza pierwotna jamę ciała. Wnętrze ciała nie wypełnia parenchyma, lecz płyn. Płyn jest pod pewnym ciśnieniem i wywiera nacisk na powłoki ciała, dzięki czemu ciało jest sprężyste i elastyczne, utrzymuje właściwy kształt. Wór okryty jest kutikulą – oskórkiem o budowie warstwowej. Pod oskórkiem leży nabłonek. Nabłonek i oskórek tworzą razem hipodermę. Pod hipoderma rozciągają się warstwy miocytów.
Układ pokarmowy. Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami: brzbietową i 2 boczno-brzusznymi. Dalej leży jama gębowa, gardziel, jelito środkowe i jelito tylne. W jelicie jest nabłonek cylindryczny. Trawienie odbywa się w świetle jelita, a strawiony pokarm jest następnie resorbowany przez komórki jelitowe.
Układ nerwowy zbudowany jest z pierścienia okołoprzełykowego (okołogardzielowy) i z pni nerwowych: brzusznego oraz grzbietowego. Pnie połączone są poprzecznymi spoidłami. U niektórych nicieni (Ascaris) występują jeszcze pnie boczne (w sumie wszystkich jest wówczas 6 pni odbiegających ku przodowi i ku tyłowi od obrączki okołogardzielowej). Do hipodermy docierają nerwy zakończone receptorami dotyku oraz chemoreceptory (wrażliwe na substancje chemiczne).
Układ wydalniczy. Jest to system cewek (2 wydłużone rurki) w kształcie litery H, wywodzący się z komórek olbrzymich (1 cewka powstaje z jednej komórki). W tylnej części są one ślepo zakończone, a w przedniej łączą się kanalikiem poprzecznym i uchodzą otworem wydalniczym po stronie brzusznej. Po bokach rurek wydalniczych leżą komórki fagocytarne wychwytujące metabolity szkodliwe i zbędne nierozpuszczalne w wodzie (kumulacja wewnątrzkomórkowa).
Układ rozrodczy żeński zbudowany jest z jajników, jajowodów i wspólnej dla nich macicy. Do macicy prowadzi otwór płciowy – pochwa przez który zachodzi zaplemnienie w trakcie kopulacji.
Układ rozrodczy męski zbudowany jest z jąder, nasieniowodów, przewodów wytryskowych uchodzących do kloaki. Brodawki płciowe, szczecinki i torebki kopulacyjne umożliwiają zaplemnienie samicy. Szczecinki kopulacyjne znajdują się w kieszonce przy kloace. Torebki kopulacyjne leżą w tylnej części ciała i ułatwiają przywieranie samca do samicy.
{/jgibox}
Ciało obłe (walcowate), białawe, okryte oskórkiem – kutikulą. Rozdzielnopłciowy z zaznaczonym dymorfizmem płciowym. Samica dorasta do 12 mm długości i 0,6 mm szerokości. Samiec dorasta do 3 mm długości i 0,2-0,3 mm szerokości. Koniec ciała samca jest zawinięty.
Przednia część ciała owsików jest rozszerzona buławkowato. W przedniej części znajduje się otwór gębowy, w tylnej odbyt.
Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami i prowadzi do jamy gębowej. Dalej leży gardziel z rozszerzeniem i jelito środkowe, a za nim jelito tylne, kończące się odbytem.
Układ rozrodczy samca zbudowany jest z nitkowatego jądra, nasieniowodu i szczecinki kopulacyjnej schowanej w kloace. Nasieniowód prowadzi do przewodu wytryskowego, a ten otwiera się do jelita tylnego (kloaka). Szczecinki kopulacyjne, czyli spicule oraz brodawki płciowe umożliwiają przyczepienie się w okolicy otworu płciowego samicy oraz zaplemnienie.
Układ rozrodczy samicy zbudowany jest z dwóch jajników, dwóch jajowodów i dwóch macic. Macice przechodzą we wspólną pochwę otwierającą się po stronie brzusznej.
Cykl rozwojowy
Żywicielami tego pasożyta są kotowate, w tym kot domowy. Człowiek zakaża się jajami znajdującymi się w pożywieniu lub na przedmiotach wkładanych do ust. Ponadto możliwe jest zarażenie się pasożytem w trakcie zabaw z kotem, przytulania i całowania zwierzęcia. Kot może zanieczyścić jajami pościel i zabawki dzieci. Poważne zagrożenie stanowią piaskownice i trawniki zanieczyszczone odchodami kocimi.Sposoby zarażania
W celach profilaktycznych należy regularnie odrobaczać psy i koty trzymane w domu.
Diagnostyka
Rozpoznanie choroby ułatwiają badania radiologiczne, rezonans magnetytczny i badania histologiczne. Testy biochemiczne zawodzą.Leczenie konwencjonalne
Tiabendazol (Mintezol Merck Sharp and Dohme –
tabl. do żucia 500 mg, flakony 120 ml – zawiesina 5 ml zawiera 500 mg
substancji czynnej) 25 mg/kg m.c. 2 razy dz. przez 7 dni.Ivermectin (Mectizam Merck Sharp and Dohme Chibret – tabl. 2 mg, tabl. podzielone 6 mg; Stromectol Merck – tabl. podz. 6 mg) – 6-12 mg na czczo jednorazowo.
Diethylcarbamazine (Hertazan Lederle – tabl. 50 mg) – 6 mg/kg m.c./24 h w dwóch dawkach przez 21 dni.
Leczenie metodami naturalnymi
W przygotowaniuMateriał oparty na opracowaniu prof. Henryka Różańskiego