Artykuł tłumaczony z prasy niemieckiej przez Dr M. Kazmirowicza Guzy nowotworowe, przy których chemioterapia nie wydłuża w istotny sposób życia pacjentów:
  
Grupa I - nowotwory na ogół oporne na chemioterapię:

- rak pęcherza moczowego
- rak dróg żółciowych
- rak wątroby
- rak nerek
- rak przełyku
- rak trzustki
- rak płasko-nabłonkowy płuc, skóry, organów rozrodczych
- rak tarczycy
 

Grupa II:

- gruczolakorak płuc
- gruczolakorak jelita grubego
- gruczolakorak żołądka
- guzy mózgu u dorosłych
- rak sutka w zaawansowanych stadiach
- czerniak złośliwy
- rak nadnerczy
- rak płasko - nabłonkowy skóry głowy i jamy nosowo-gardłowej
- Karcynoid złośliwy

W samych Niemczech pozostaje rocznie ok. 200 tys. pacjentów, u których świeżo wykryta choroba nowotworowa nie będzie wyleczona. Na podstawie danych epidemiologicznych żyje w Niemczech od 2 do 3 mln osób z chorobą nowotworową. Wśród nich 700 tys. korzysta z systematycznego leczenia onkologicznego. Większość z tych pacjentów nie ma ciężkich objawów klinicznych i znajdują się oni w tzw. okienku terapeutycznym. Oznacza to, że stosowane u nich tradycyjne metody leczenia onkologicznego nie muszą przynieść pełnych efektów leczniczych, a wiążą się prawie zawsze z wystąpieniem różnych powikłań i działań ubocznych. Większość pacjentów, u których nieskuteczna jest miejscowa radioterapia (naświetlanie) w dalszym przebiegu choroby będzie leczona cytostatykami (lekami hamującymi wzrost komórek). Jednakże tylko u ok. 60% z nich i u wszystkich pacjentów z przerzutami chemioterapia (cytostatyki) nie będzie skuteczna. Oznacza to wystąpienie ciężkich powikłań ogólnoustrojowych, pogorszenie jakości życia i w ostateczności jego skrócenie. Terapia cytostatykami jest zatem w zaawansowanych stadiach choroby wyborem pomiędzy mniejszym, a większym złem. Lekarz ma do wyboru albo wydłużyć nieco przeżycie pacjenta, narażając go na „ciężkostrawną” terapię, albo postępować zachowawczo, łagodząc jedynie dolegliwości (leczenie paliatywne).

Jakość życia na pierwszym miejscu !

Należy wziąć pod uwagę, że oprócz pogorszenia stanu ogólnego pacjenta i jego komfortu życia systematycznie wzrastają koszty leczenia cytostatykami oraz wydłuża się okres hospitalizacji pacjentów nowotworowych. Dochodzi do tego leczenie objawów ubocznych po antybiotykach, lekach przeciw wymiotnych, hormonach, czynnikach wzrostowych, itd.