Każda sztuczna manipulacja genomu prowadzi do powstania nowych gatunków roślin lub zwierząt o nieznanych właściwościach i dlatego organizmy modyfikowane genetycznie (GMO) z definicji nie mogą być bezpieczne. Podczas tworzenia większości GMO wprowadza się do genomu jeden lub więcej „obcych” genów przy pomocy rozbudowanych konstrukcji genetycznych. Zabieg ten wpływa na DNA komórki mocno ją zmieniając. Jeśli w warunkach naturalnych ma miejsce zmiana genomu i pojawia się nowy organizm, to zostaje on szybko odrzucony o ile rozwój przebiega niewłaściwą drogą i nie mieści się w ramach łańcucha troficznego. Tymczasem w społeczeństwie ludzkim ma miejsce rozprzestrzenianie się na wielką skalę nowych sztucznie stworzonych organizmów, z reguły z okaleczonym genomem, a ich sprawdzanie z niejasnych przyczyn sprowadza się do zwykłej analizy chemicznej nieodzwierciedlającej poziomu ich szkodliwości.

Jednym z celów przyświecających twórcom idei GMO było wyhodowanie roślin odpornych na szkodniki, czyli takich, które wydzielałyby toksynę je zabijającą, a jednocześnie nieszkodliwą dla człowieka. Toksyną taką, jak sądzono okazała się toksyna „BT”. 

Przeciętny człowiek postrzega modyfikacje genetyczne jako wysoce precyzyjne działania bezpośrednio na łańcuchu DNA, odbywające się pod ogromnym powiększeniem. Jednak wbrew powszechnie rozpowszechnionym wyobrażeniom (na które mogły wpłynąć np. filmy fantastyczne), techniki genetycznych modyfikacji są bardzo toporne, a ich efekty charakteryzują się wysokim stopniem przypadkowości. Bardzo często w wyniku eksperymentów genetycznych otrzymuje się to, czego nie planowano.