Bardzo nietypowe muzeum powstało w Tokio, w Japonii.
Oto główne wejście do Muzeum parazytologii Meguro. Budynek jest daleko mniejszy od budynku Muzeum Brytyjskiego, lecz wstęp jest również darmowy.
W weekend przychodzi tu wielu gości i są to nie tylko zakochani w pasożytach – przychodzi tu również wiele zakochanych par, by obejrzeć czarujące, piękne okazy pasożytów.
Zapraszamy do wędrówki po nim.

Na ścianie po twojej prawej stronie znajduje się przedstawienie graficzne miejsc bytowania pasożytów.

Możesz tu również znaleźć mnóstwo pięknych paneli, a każdy z nich dostarcza informacji o cyklu życiowym poszczególnych pasożytów. Jestem przekonany, że zdasz sobie sprawę, jak cudowny jest świat pasożytów.

W tym miejscu znajdują się pasożyty, które znajdują się w twoim brzuchu. Żaden z nich nie jest imitacją. Są to żywe pasożyty wydobyte z ludzi – z ich płuc, wątrób lub jelit itd...

Pasożyty te – Paragonimus pulmonalis (przywra płucna), Clonorchis sinensis (przywra chińska) i Ascaris lumbricoides (glista ludzka) – były bardzo pospolite w Japonii. Tak, twoja matka i ojciec je mieli.

Kiedy byłem w Londynie w ostatnim miesiącu, odwiedziłem Museum Madame Tussad’s przy Baker Street. Byłem zaskoczony ze woskowe statuetki były tak realistyczne, że wyglądały jak żywe. W tym muzeum możesz również znaleźć pasożyty Madame Tussaud’s.

Komar Anopheles jest nośnikiem pasożytów malarii, która jest jedną z najniebezpieczniejszych dla ludzi chorób infekcyjnych. malaria miała w Japonii charakter endemiczny.

Tsutsugamushi, Trombicula akamushi miał Ricketsia tsutsugamushi powodującą chorobę Tsutsugamushi (dur wysypkowy). Towarzyszy jej wysoka gorączka. Sporadycznie człowiek umiera z jej powodu.

W wyraźny sposób pokazano ogniska endemiczne paragonimozy (rodzaj przywrzycy), strongyloidozy (zarażenia tęgoryjcem), schistosomatozy (zarażenie przywrą krwawą) i echinokokozy (zarażenie tasiemcem bąblowcowym i wielojamowym).

Czy jesteś gotowy, by udać się na drugie piętro? Obróć się w prawo a znajdziesz schody. Czekają tam na Ciebie tysiące pasożytów. Chodź za mną! Tędy!
Aha, rozumiem. Źle się poczułeś. Jeśli jesteś już gotów, chodźmy na drugie piętro.

Po drodze na drugie piętro, na ścianie wzdłuż schodów, czekają na Ciebie egzotyczne pasożyty.

Po lewej stronie wisi zdjęcie głowy dorosłej formy echinokoka. Lisy na Hokkaido (North Fox) mają w jelitach mnóstwo osobników echinokoka. Robak ten jest jednym z  pasożytów zoonotycznym w Japonii.

Na tym piętrze możesz obejrzeć zdumiewającą kolekcję pasożytów pasożytów człowieka. Ekspozycje te prezentują obraz pasożytów w medycynie klinicznej.
Dają wgląd rejony endemiczne infekcji pasożytniczych takich jak: malaria, filarioza, schistosomatoza, leiszmanioza i tym podobne – na całym świecie.

Filariozą zarażonych jest 270 000 osób. Slajd na planszy pokazuje pacjenta w przewlekłym stadium choroby. Dwa z rysunków na planszy pokazują słoniowaciznę moszny oraz obraz „Ukio-e”, namalowany przez Hokusai Katsushika, jednego ze znanych malarzy Edo. Mikrofilaria Onchocerca volvulus powoduje ślepotę (pośrodku).

Muzeum Parazytologii Meguro zawiera cenną kolekcję: notatki polowe i oryginalne zapiski Satyu Yamaguti, dobrze znanego na całym świecie parazytologa.

Płuca psa zainfekowane przywrą Paragonimus westermani to kolejna kolekcja. Pies został zarażony metacerkariami zebranymi na Tajwanie przez Dr. Khoana Nakagawę w roku 1914. Metacerkarie zostały wydobyte z kraba w małej rzece na północy Taiwanu.

Ten robak ma 8 metrów długości.
Możesz sobie wyobrazić jego długość porównując z taśmą, która jest tej samej długości.
Wielu zakochanych robi sobie pamiątkowe zdjęcie z robakiem w tle.

Sklep w muzeum znajduje się również na drugim piętrze. Sprzedaje książki przeznaczone dla osób interesujących się parazytologią.
Goście mogą również kupić pocztówki, podkoszulki, breloczki i wiele innych pamiątek.

Jest mnóstwo pasożytów, których nie mogę Ci pokazać tym razem. Na przykład ten powyżej. Myślę, że jest naprawdę zdumiewający.

Kiedy będziesz w Tokio, nie zapomnij odwiedzić Muzeum Parazytologii Meguro.