Wiele przypadków raka jest związanych z infekcjami (na przykład rak szyjki macicy jest związany z wirusem HPV), lecz nie istnieje silniejszy związek między nowotworami złośliwymi u człowieka a infekcjami pasożytniczymi, niż ten występujący w przypadku raka przewodów żółciowych a przywrą wątrobową Opistorchis viverrini.

Naukowcy z Instytutu Badań Medycznych w Quinsland QIMR (The Queensland Institute of Medical Research) wraz z kolegami z Tajlandii i USA rozpoczęli ostatnio poważne międzynarodowe badania, by zidentyfikować mechanizmy, dzięki którym przywra wątrobowa powoduje raka przewodów żółciowych (znanego również pod nazwą cholangiocarcinoma – CCA).

Na całym terenie Wschodniej Azji obserwuje się uderzająco wysoką zachorowalność na raka przewodów żółciowych w rejonach, gdzie [wymieniona] ludzka przywra wątrobowa występuje endemicznie. Ten rodzaj nowotworu występuje szczególnie często w północnowschodniej Tajlandii, w regionach, gdzie niegotowane ryby karpiowate są  podstawowym składnikiem diety. Szacuje się, że w północnowschodniej Tajlandii i w Laosie 6 mln ludzi zarażonych jest przywrą Opistorchis viverrini. „Pomimo zakrojonej na szeroką skalę akcji stosowania leków, która została wykonana w przeszłości, zarażenie Opistorchis viverrini w niektórych regionach endemicznych sięga 70 procent” – powiedział dr Alex Loukas z Laboratorium Biologii Helmintów w QIMR.

„Co więcej, w Tajlandii rak wątroby jest najczęściej występującym rodzajem śmiertelnego nowotworu, a ten stosunek liczbowy w przypadku raka przewodów żółciowych w regionach, gdzie pasożyt występuje endemicznie, jest bezprecedensowy”.

Dla porównania – rak przewodów żółciowych (CCA) jest odpowiedzialny za ok. 24% przypadków raka wątroby w Stanach Zjednoczonych w porównaniu do 87% w Khon Kaen, w Tajlandii. Badania QIMR zbadają geny pasożyta i scharakteryzują [jego] proteiny wydzielane do przewodów żółciowych, by zrozumieć, jak chroniczne infekcje mogą prowadzić do powstania nowotworów. Grupa [badawcza] zidentyfikuje również potencjalne markery ryzyka rozwinięcia się ciężkiej infekcji pasożytem i późniejszego rozwoju do raka przewodów żółciowych. Informacja ta pogłębi nasze zrozumienie patogenezy tej choroby na poziomie molekularnym i, co więcej, nakreśli kierunki działania publicznej służby zdrowia w zakresie kontroli przywry wątrobowej związanej z rakiem przewodów żółciowych.

Ośrodek QIMR jest również częścią międzynarodowego konsorcjum badawczego (założonego przez Fundację Billa i Melindy Gatesów) Human Hookworm Vaccine Initiative (Inicjatywa na rzecz szczepionki na ludzkiego tęgoryjca), która ma opracować szczepionkę przeciwko infestacjom ludzkim tęgoryjcem [mowa o 2 gatunkach tęgoryjca występujących najczęściej u człowieka – tęgoryjcu amerykańskim Necator/acylostoma americanus i tęgoryjcu dwunastnicy Ancylostoma duodenale; istnieje o wiele większa ilość gatunków tęgoryjców, jednak zwykle występują u zwierząt – dop. tłum.]. Grupa opracowuje rekombinowane [tzn. produkowane przy użyciu inżynierii genetycznej – dop. tłum.] szczepionki przeciwko temu żywiącemu się krwią nicieniowi, robakowi obłemu, który zainfekował 740 milionów ludzi w krajach rozwijających się.

„Tęgoryjce mają nienasycony apetyt na krew, i ciężkie infekcje skutkują anemią. Tak ogromna utrata krwi jest katastrofalna dla niemowląt i dzieci, i może spowodować opóźnienia w rozwoju psychicznym i umysłowym” – powiedział Dr Loukas

„Nasze rekombinowane szczepionki zabiją stadia larwalne robaka, zablokują ich zdolność do penetracji skóry i inicjowania infekcji” [oprócz możliwości połknięcia jajeczek tęgoryjca, istnieje możliwość zarażenia się przez skórę – larwy tęgoryjców mają zdolność do aktywnego wnikania przez skórę gospodarza ze środowiska zewnętrznego, co odczuło wiele osób, które zaraziły się nim, szczególnie na urlopach w ciepłych krajach, np. gdzieś na ciepłej, wilgotnej plaży – dop. tłum.].

Badacze z QIMR są w głównym stopniu odpowiedzialni za opracowanie drugiego komponentu tego środka, co do którego przewiduje się, że będzie dwuwartościową szczepionką zawierającą 2 proteiny. Drugą proteiną jest enzym o [angielskiej] nazwie haemoglobinase, który blokuje u robaka proces karmienia się krwią, co doprowadza go do śmierci głodowej.

Źródło:
http://www.news-medical.net/?id=10195
http://www.qimr.edu.au

Tłumaczenie: IGYA